English website    mail ons

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PitaPata Dog tickers






Dagboek van Pyreneese berghond Noor

11 januari 2015

Ik heb goede voornemens gemaakt en dat betekent dat ik mijn dagboek beter wil gaan bijhouden. Dat doe ik echter niet meer hier. Maar ik heb hier een speciaal blog voor gemaakt. Voortaan ga ik schrijven op het blog van Noor. Het is daar nog wel een beetje in ontwikkeling.

16 april 2014


Met Raya in Oostenrijk

Vrouwtje en Raya hebben mij officieel voor gek verklaard. In de hoek van ons bos ligt namelijk een composthoop. Precies in het midden zit een hol met aan beide kanten van de hoop een uitgang. We denken dat daar een konijnenfamilie woont.
De laatste tijd zijn baasje en vrouwtje mij steeds kwijt. Terwijl dat helemaal niks voor mij is. Nu blijkt dat ik de hele dag in de bosjes bij die composthoop lig. En elke kwartier kijk in beide uitgangen om te zien of er al iets beweegt. Ik ben niet opgewonden of zo. Maar gewoon heel erg toegewijd. Alsof het mijn eigen kindjes zijn die in dat hol wonen. En ik gedraag me meer als beschermer van dat hol dan als jager.


Met Raya in Oostenrijk

Lekker gek doen in Oostenrijk

In februari ben ik op vakantie geweest. Toen moest ik eerst heel lang in een auto en in een hotelletje slapen. En daarna nog een keer op een boot slapen. Ik hou helemaal niet van boten! Ik ben er altijd een beetje gestresst. Daarna moest we nog eventjes in de auto en toen kwamen we bij een huis. Ik was eerst gewoon heel blij dat ik uit de auto mocht. Het duurde een halve minuut en toen herkende ik opeens die man die mij aaide. Het was ome Jukka!!! Mijn favoriete oom! Dat had ik totaal niet verwacht en de verrassing was dan ook gigantisch. Ik was dolblij om daar op bezoek te gaan.


Giusto, ik en Raya. Je kunt zien dat het voor mij een serieuze zaak was om die twee uit elkaar te houden.

Daarna gingen we de tuin verkennen en natuurlijk moest ik kijken hoe het in huis met de voedselvoorraad gesteld stond en vooral waar die lag.
Daar was ook mijn halfbroer Giusto. Maar die had vooral oog voor Raya. Maar soms gingen Giusto en ik samen spelen en dat was dan een groot spektakel met twee van die joekels. Ik ben dan niet echt heel groot vergeleken met Giusto maar mijn ego is in ieder geval wel groter.


Lekker met zijn drietjes los op de velden in Finland

Giusto mocht ook niet meer in zijn eigen huis komen. Nou ja, OK, in de gang mocht wel maar ik tolereerde hem echt niet in de keuken. En Giusto accepteerde dat prima, maar de baasjes en vrouwtjes vonden dat het toch gewoon moest kunnen. En al snel kreeg ik de bijnaam "Bitchy Sis". Nou moe! Ik vind het zelf heel logisch. Toen ik hier vier jaar geleden was heb ik Giusto niet gezien omdat hij toen pijn aan zijn pootje had. En sindsdien heb ik ome Jukka en tante Sari alleen maar in Nederland gezien, zonder hond. Dus wat mij betreft heb ik gewoon de oudste rechten.


Spelen in Finland

Later deden ze me een riem aan als Giusto in huis was. En dat ging heel goed. Toen had ik rust en hoefde ik Giusto niet meer weg te jagen.

Ik vond het al met al toch echt een hele toffe vakantie daar in Finland. En hopelijk zien we Giusto weer een keertje terug.

1 mei 2013

Ik heb er weer een nieuwe favoriete bestemming bij. We zijn naar een hotel geweest. Nou ben ik dat tegenwoordig wel gewend.
Normaal gesproken zijn honden vaak wel toegestaan. Maar dit hotel is anders. Dit is een hotel voor honden en daar zijn de baasjes toegestaan.
Het hotel ligt in Duitsland, in Beieren. En het heet Hundehotel Bergfried.



Wij hadden een kamer met terras. De omheining was zo'n 70cm hoog en daarom hadden we de puppyren-panelen meegenomen. En met de witte terrasstegels en de puppypanelen leek het net op het huisje in Zwitserland.
Ik voelde me er meteen helemaal thuis en lag eigenlijk de hele tijd buiten op het terras.

's Nachts lag ik lekker op de grond te slapen maar in de ochtend kwam ik elke keer gezellig op bed liggen. Dat doe ik dan echt voor de gezelligheid. Ik ga dan heerlijk tussen baasje en vrouwtje in liggen, het liefst ook met mijn hoofd op een hoofdkussen.



En de honden mogen daar ook mee het restaurant in. Daar heb ik ook heerlijk van genoten. Dan maakten ze mijn riempje vast aan de verwarming en dan ging ik heel lief liggen. Dat kan ik tegenwoordig toch zo goed. En natuurlijk krijg ik dan altijd ook een beetje eten aan het einde van een maaltijd.

Het hotel ligt aan de rand van het bos dus je kunt er heerlijk wandelen. Je hoeft eigenlijk het hele weekend de auto niet in.



Verder hebben Raya en ik veel nieuwe vriendjes gemaakt. Ik nog eentje meer als Raya. Ik laat namelijk zo goed zien dat ik een natuurlijke roedelleidster ben. Heel kalm maar doortastend. Er was een hond bij die was nogal bang. De baasjes durfden dat hondje daarom niet zo goed in de groep te laten. Vrouwtje vond dat zielig en ging praten met die baasjes. Ze zei dat ik altijd zo goed ben in het begrijpen van hondengedrag en ze stelde voor om ons met zijn tweeën op een apart stuk los te laten.



Dat vond Raya niet zo'n goed idee en ze stond maar voor het hek te piepen dat ze ook mee wilde doen. Maar dat was te druk voor Markus. Markus was eerst bang voor mij en deed soms heel boos tegen mij. Maar dan bleef ik gewoon kalm en liet hem even met rust. En later daagde ik hem uit om te spelen.
Al snel was hij niet meer bang voor mij en konden we leuk samen spelen. Vrouwtjes hart werd helemaal groot van trots. Ze is zo gelukkig dat ze mijn vrouwtje is.

Hier is een filmpje te zien van Raya en ik op de speelweide.

22 februari 2013

Ik heb toch zoiets leuks gedaan! Wij zijn een paar dagen naar Zwitserland geweest. Maar deze keer niet in de zomer maar in de winter. We zijn een andere weg gereden omdat Raya eerst nog wat rondjes moest lopen op een show.
Ik had dus niet in de gaten dat we in Zwitserland waren. Of toch wel? Want ook al tijdens de showdagen was ik helemaal gelukkig. Meer gelukkig dan anders als we een weekendje weg gaan.
Het is net of ik in de gaten had dat we al in mijn geliefde Zwitserland waren.


Ik bij Moosalp

Nadat Raya klaar was met rondjes lopen zijn we naar de Alpen gegaan. Op het moment dat we de bergen zagen kon ik al niet meer in de auto blijven zitten en moest ik gaan staan op de achterbank. En Raya trouwens ook.
We hebben het heel erg getroffen met het weer. We hebben elke dag een wolkenloze lucht gehad. Soms werd de zon op de sneeuw ons wat teveel en moesten Raya en ik erg met onze oogjes knijpen.


Met Raya bij Moosalp

Maar dat namen we graag op de koop toe want ik vond het er helemaal geweldig! Baasje en vrouwtje hebben mij in geen jaren meer zo uitgelaten en vrolijk gezien. Ik moest elke dag wel tientallen keren op mijn rug rollen. Dat is een teken waarmee ik laat zien dat ik gelukkig ben.
Ik moest met takjes en met denneappels lopen sjouwen. En ik ging ook heel veel met Raya stoeien. Dan beet ik in haar achterpoten of ik sprong op haar rug. Ik was gewoon weer een klein pupje geworden. Baasje en vrouwtje hebben daar zo van genoten.


Uitzicht over Feschel

Raya dacht af en toe: "Wat is er toch met Noor aan de hand? Zo ken ik mijn vriendin niet." En dan ging ze even een stukje van mij vandaan lopen maar heel vaak vond ze het ook wel leuk dat ik zo gek als een deur was. Dan ging ze mij uit lopen dagen en daar ging ik natuurlijk van harte op in.


Ik heb zo vreselijk moeten spelen met Raya!

Dan hadden we een B&B kamer die bestond uit een slaapkamer en een zitkamer maar daar zat geen deur tussen. En wij mochten van de mevrouw niet in de slaapkamer komen en haren op de vloerbedekking strooien. Dus had vrouwtje een weekendtas in het gat gezet. En daar gingen wij niet overheen!! Dat was een grote verrassing voor baasje en vrouwtje. Wij hadden precies in de gaten dat het bedoeld was als barriere en dus bleven wij netjes voor de weekendtas stil staan als wij de slaapkamer wilden bekijken.
Wat een geweldig knappe meiden zijn wij toch. Baasje en vrouwtje zijn trots op ons!!


De dagen waren erg vermoeiend voor mij en lekker soezen bij baasje op de bank is dan geweldig!

15 januari 2013

Het is al lang geleden dat ik in mijn dagboek geschreven heb. En ik ga dat niet meer inhalen maar gewoon de draad hier weer oppakken. Ik had veel te weinig tijd omdat ik heel erg veel mee geweest ben naar hondenshows met Raya. Ik vind dat altijd leuk. Vooral de aandacht en de lekkernijen die ik altijd krijg van iedereen. Raya heeft het dit jaar heel goed gedaan. De keurmeesters zijn meestal erg enthousiast over Raya. Maar de toeschouwers vinden mij altijd mooier dan Raya. Dus laat mij maar lekker mee gaan, lekker veel snoepjes krijgen en heel veel aandacht van alle mensen die daar rondlopen.

Ik

Verder ben ik steeds meer gaan praten. Ja, ik zeg dan zoiets als: "Wha whoe whoe wha wha wha". Dat komt omdat Raya altijd veel geluidjes maakt om aandacht te krijgen. Ze piept en huilt dat het een lieve lust is. En dat lukt haar dan ook nog wel eens om daarmee knuffels te krijgen. Nou, dat kan ik natuurlijk niet over mijn kant laten gaan. En dus praat ik de laatste maanden ook.
Als Raya dan op baasje en vrouwtje afstormt begin ik te praten. "Wha whoe whoe wha wha wha". Steeds harder. En daar moeten ze dan zo om lachen. En dan krijg ik altijd aandacht. Dus Raya en ik zijn nu twee babbelkonten geworden.


Met Raya op een van de vele hotelkamers waar we de afgelopen tijd overnacht hebben.

Verder zijn baasje en vrouwtje echt verschrikkelijk trots op mij. Ik kan namelijk zó goed luisteren. Gelukkig ben ik regelmatig ook nog echt heel erg eigenwijs. Want anders zouden ze denken dat ik geen Pyreneese berghond ben.
Als Raya en ik buiten zijn dan moeten we altijd baasje en vrouwtje begroeten als ze met de auto thuis komen. Dan moeten zij de poort open zetten, erdoor rijden, en dan de poort weer dicht doen. Dus tijdens dat rijden is er een risico dat we de weg op rennen.
Daarom hebben zij altijd riempjes in de auto liggen waarmee ze ons dan vasthouden en dan moeten we tijdens het rijden door de poort in de auto gaan zitten. Raya moet dat nog steeds op die manier maar ik had daar geen zin meer in. Dus toen hebben ze tegen mij gezegd dat ik een eindje verderop op het pad moet gaan zitten wachten. Dan zeggen ze "zit" en "blijf". En dan doe ik dat ook. Als de poort dan weer dicht is mag ik komen en krijg ik een knuffel.
Maar de laatste tijd doe ik dat al uit mijzelf. Dan komen ze aanrijden en dan ga ik uit mezelf al midden op het pad liggen op zo'n 20 meter van de poort. Ze kunnen dan gewoon de poort open doen, erdoor rijden en weer dicht doen. Al die tijd blijf ik uit mezelf liggen totdat ze me roepen. Gewoon helemaal uit mezelf zonder dat ze het zeggen!! Baasje en vrouwtje zijn zo trots op mij. Ik lijk wel een Duitse herder zeggen ze.

Met baasje en Raya aan de Belgische kust

En dan heb ik dit jaar oudejaarsavond heel goed doorstaan. Baasje en vrouwtje deden een aantal dingen heel anders. Zo hadden we helemaal geen vuurwerk in de buurt van ons huis en ze deden ook niet om 12 uur de televisie aan om de klok te kijken.
Ik was wel de hele avond gestresst maar achteraf bleek het wel mee te vallen. Toen in de verte het vuurwerk begon vertelde ik dat ik op de slaapkamer wilde gaan liggen. En dat was goed. Dus toen heb ik op bed een concert van AC/DC liggen kijken. Baasje en vrouwtje kwamen regelmatig kijken en ik lag er rustig bij en later ben ik gaan slapen.
Ik ben dus helemaal niet in paniek geweest. En dat zonder pilletjes en zonder thundershirt, zonder therapie maar gewoon helemaal zelf gedaan. Knappe meid ben ik!!

Sneeuwpret met Raya


..