English website    mail ons

 

 

PitaPata Dog tickers






Dagboek van Pyreneese berghond Raya

(Als je een foto aanwijst dan zie je de omschrijving)

 

25 september 2011

Ik heb een paar fantastische dagen achter de rug. Net terug van vakantie kregen we bezoek. Het was een meneer die Jukka heet. En we hebben hem opgehaald in Amsterdam.
Ik kende hem nog niet maar Noor wel. En ik vond hem ook heel lief. En wat nog leuker was. We zijn allemaal toffe dingen met hem gaan doen.

































Zo ben ik voor de eerste keer in mijn leven naar zee geweest. Ik vond het in het begin een beetje eng. Het was er heel groot en heel nat en het water smaakte zout. En dan had je nog zoiets als golven. Die kwamen elke keer op je af! Maar toen ontdekte ik toch iets! Vogels!! In Zwitserland was mijn jachtinstinct al opgemerkt. En hier moest ik op jacht naar de zeemeeuwen. Ik werd er zo dol van dat vrouwtje mij niet los durfde te laten.
Normaal gesproken kan ik nog heel goed luisteren en kom ik wel als er geroepen wordt. Maar die meeuwen maakte me gek. Ik was ook helemaal niet meer bang voor het water en moest er als een torpedoduikboot doorheen jagen. Dus ze was bang dat ik gewoon niet meer kon luisteren en veel te ver weg zou gaan.

En natuurlijk zijn er ook duinen bij de zee. Hele grote zandbakken waar je heerlijk in kunt graven. Ik vond het geweldig.

Er is ook nog een filmpje van gemaakt. Dat kun je HIER kijken.

       

Maar de zee was niet het enige uitstapje. We zijn ook nog een keer gaan wandelen en pannenkoeken eten. En daar ontmoette ik mijn eerste vrouwtje Marina. Ik ging helemaal uit mijn dak toen ik haar zag. Baasje en vrouwtje wisten al dat ik erg gek kan doen bij het begroeten. Dan moet ik springen en piepen en dansen en huilen en zingen en drinken en weer springen en dansen en huilen en piepen en zingen. En als Noor dan wil begroeten dan moet ik er tussen dringen. En dan krijg ik weer van Noor op mijn kop want zij is de baas in huis vindt ze.
Maar toen ik mijn eerste vrouwtje Marina zag ging ik net zo tekeer als wanneer baasje en vrouwtje thuis komen.

En ik zag ook nog mijn broertje Conan. En Liesbeth was er ook. Daar heb ik in Juli gelogeerd en kende al die grote honden nog precies. Ik ging onmiddelijk heel onderdanig op mijn ruggetje liggen. Vrouwtje wist niet wat ze zag.

16 september 2011

Een bergterrasjeRaya op 'Stand'Vandaag hebben we onze laatste wandeling gedaan. We hebben nog een nieuwe bisse gezocht maar niet kunnen vinden. En dus gingen we maar weer naar de bisse met het kappelletje. Dat vinden wij niet erg hoor. Want we vinden dat een geweldige bisse. Had ik in het begin van de vakantie nog mijn bedenkingen bij een bisse, nu niet meer hoor. Ik plons er al net zo vaak in als Noor. En soms word ik er ook gek van in mijn hoofd. Dan moet Een laatste blik op het uitzicht bij ons huisje ik rennen en plonzen. Maar dat mag pas volgend jaar zeggen ze. En ik speel ook met het water. Dan ga ik er met mijn pootje in bewegen om de kolkjes te vangen.
Vandaag eindigde de bisse bij een hangbrug. Die heeft van die roostertjes waardoor je naar beneden kunt kijken. En het was me toch, lang, hoog en diep! Noor durfde er niet op. En baasje en vrouwtje ook niet. Maar ik wel! Dus we gingen een stukje erop maar toen keerde vrouwtje snel om. Ja, en toen ik er op was geweest durfde Noor ook. Dus Noor heeft nu ook iets van mij geleerd.
Maar we zijn het ravijn niet overgestoken. Baasje en vrouwtje vonden het genoeg geweest en de bisse hield daar toch op.
Dus toen gingen we weer terug naar de auto. Ik heb toch zo genoten deze vakantie. In het begin vond ik het allemaal nog vreemd maar nu de twee weken voorbij zijn voel ik mij hier ook zo thuis. Ik kan niet wachten tot volgend jaar. En bovendien mag ik dan veel meer omdat mijn pootjes dan klaar zijn met groeien.

14 september 2011

Bij MoosalpIk ben nog maar een pupje van 6 maanden oud en dus is het de regel dat ik 30 minuten mag lopen. En daar houden baasje en vrouwtje zich strikt aan. We wandelen 30 minuten vanaf de auto en dan houden we minimaal 30 minuten pauze en daarna lopen we weer terug. Dat is om mijn pootjes te sparen.Drinken bij een watertap
Dat was in de eerste week van de vakantie wel voldoende. Maar nu niet meer. Of het nou de gezonde berglucht is? Of misschien heb ik alle nieuwe indrukken inmiddels wel verwerkt en word ik niet meer zo moe tussen mijn oren. Maar ik heb teveel energie. En ook dat is niet goed voor mijn pootjes. Want dan sjees ik als een gek door het huis of door de tuin. Ik word helemaal dol. Of ik duik als een gek op Noor totdat die mij ook niet meer kan negeren en maar mee gaat doen.

Spelen met Noor in ons huisjeDus sinds gisteren mag ik sowieso al de grote avondwandeling doen. Want eerst moest ik altijd een kwartier later de deur uit als Noor. Dan moest ik huilen en door het raam kijken. Om door het raam te kijken moet ik op de zitting van de stoelen gaan staan en met mijn voorpootjes op de rugleuning. Noor gaat een avondwandeling doen en dat vind ik NIET leuk!En ik snapte inmiddels wat we dan gingen doen. Dan liep ik naar het einde van het grintpad en dan kwam Noor daar al aan. En dan vloog ik haar om de hals alsof ik haar een jaar niet gezien had. En dan liepen we samen terug.
Sowieso is elke keer dat baasje en vrouwtje (of Noor) door het poortje komen een reden om dolenthesioust op te springen en te begroeten. Of ze nu 2 seconden zijn weggeweest of 2 minuten. Of ze nou uit het zicht zijn geweest of dat niet eens. Dat maakt niks uit. Iemand die een poortje of deur door komt is altijd reden om dolenthousiast te begroeten.

Maar vanaf gisteren mag ik dus de grote ronde mee doen. En waarschijnlijk gaan we morgen toch ietsje langer wandelen. Want ik kan gewoon mijn energie niet meer kwijt en ik word daar stapelgek van.
Ook ga ik tijdens het spelen soms wel heel erg Wat is dat nou? Worstjes?uitdagend met Noor om. Ik trek voortdurend hard aan haar oren en als zij dan in mijn oor hapt ga ik gillen. En als ik met haar speel kan ik soms wel heel erg bijzonder uitdagend grommen. Baasje en vrouwtje vragen zich af wanneer Noor mij een keer op mijn plaats zal gaan zetten. Want Noor is nog altijd ongelofelijk tolerant met mij.

En dan is er nog iets. Ik vind andere hondjes opeens leuk. Als ik andere hondjes zie dan moet ik blaffen en springen en vooral heel veel speelhouding aannemen. Voorheen was ik altijd wat afwachtend maar of het nu komt doordat Noor erbij is? Of zou het gewoon komen omdat ik de laatste paar weken enorm aan het ontwikkelen ben? Vooral psychisch zien ze mij met de dag groeien.

12 september 2011

In een meertjeIk zou hier altijd wel willen blijven wonen. Ik vind het hier namelijk helemaal geweldig. Ik heb samen met Noor de bisses ontdekt en nu ben ik er niet meer uit weg te slaan. Ook ik vind het heerlijk om met mijn pootjes door het water te klossen en te lebberen. Een kus voor mijn vrouwtje
Watervalletjes en stroomversnellingen vind ik nog steeds een beetje eng maar ik ben er ook heel erg nieuwsgierig naar.

Vandaag zijn we bij een bisse geweest die in de bossen een klein vennetje had gevormd. Op de FurkapasIn het begin vond ik dat heel eng want dat was veel water en het ging ook dieper. Maar toen ik het helemaal door had werkt ik er ook gek van. Misschien dat we deze week nog een keer terug gaan met een lange lijn zodat ik kan gaan zwemmen.

Op de NufenenpasVerder ben ik een jager. En er valt hier echt veel te jagen. Honderden en honderden krekels op het pad naar het huisje. En salamanders. Dat zijn rare dingen joh! En wat denk je van slakken? Die kruipen rond met een hard ding op hun rug. Ik kijk mijn ogen uit en probeer ze te vangen. Bij JeizinenEr zijn hier ook wat wespen dus vrouwtje houdt mij heel goed in de gaten want daar mag ik niet op jagen. Maar ik jaag het liefst op krekels en salamanders. En 's avonds op motten. Die zien er toch zo bijzonder uit zoals ze in het lamplicht fladderen. Daar moet ik soms zelfs tegen blaffen.

En natuurlijk ga ik mezelf in stinkluchtjes rollen zoals vossenpoep of dingen die baasje en vrouwtje niet eens zien, maar die ikzelf wel heel erg goed ruik.

5 september 2011

Spelen in de tuinInmiddels zijn we hier alweer een paar dagen en ik vind het hier geweldig! Ik kijk mijn ogen uit. Ik vind het hier zo prachtig dat ik voor het eerst aan de riem ga trekken. Dat heeft waarschijnlijk twee redenen. Ten eerste heb ik hier een tuigje aan en geen halsband. En een tuigje trekt toch een stuk fijner. En ten tweede wil ik gewoon alles zo snel mogelijk ontdekken. Het liefst ren ik alle bergen op. Of beter nog, eraf. Want ik vind uitzichten geweldig. Ik sta maar naar beneden te kijken en als het aan mij lag dan spring ik zo een stijle helling af. Daarom heb ik ook dat tuigje aan. Als ik dan rare kapriolen uithaal dan kunnen ze me tenminste beter vasthouden en hang ik niet aan mijn nek. En ook kan ik niet uit mijn tuigje glippen zoals uit een halsband.

Bij het huisje heb ik mijn plekje gevonden hoor. Zodra ik de kans krijg lig ik op het ligbed. Dat vind ik echt heerlijk. En ook kan ik hier geweldig goed uitslapen. Een week geleden waren baasje en vrouwtje oververmoeid van mijn nachtbraken en nu slaap ik nog langer uit dan zij zelf.
Ik ben echt opeens aan het veranderen. Mijn snoetje wordt wat voller. Mijn billen ook. Ik hoef niet meer onverwacht te plassen maar ik kan gewoon ophouden totdat er gelegenheid is.
En ik hoef niet meer zoveel te eten. Een prinsesje op haar ligbedIk at nog drie keer per dag 200 gram maar dat hoef ik niet meer. Zeker ´s middags heb ik geen honger. Dan heb ik liever mijn tandenborsteltje dan mijn brokjes. Ik laat ze gewoon staan. Dus nu zijn we aan het uitzoeken wat voor mij nu het beste is. Niks meer eten tussen de middag of nog een klein beetje. Vandaag heb ik niks gegeten tussen de middag en heb ik mijn avondeten wel weer in een normaal rap tempo opgegeten.

Ik zie toch zoveel dingetjes voor het eerst van mijn leven. Zoals een waterval. Dat ruist me toch zeg. En daar wil ik op af. Of een rots. Gewoon een grote steen in een vlakte. Dat is eng hoor, voor de eerste keer! Daar moet je echt op je teentjes naartoe sluipen om te kijken wat het is.
En dan heb je die eindelijk gezien en ben je er niet meer bang Slapen met Noorvan en dan zie je een andere rots. Begroeid met mos! Nou, dat is echt weer iets heel anders hoor.
En dan hadden baasje en vrouwtje zich verheugd op mijn eerste sneeuw. Maar in september is alle sneeuw weg! Normaal komen baasje en vrouwtje hier heel vroeg in de zomer dan kun je nog zo naar de sneeuw toe rijden maar nu dus niet helaas.

Een avondwandelingetje is hier vast prik. Eerst gaat Noor weg met baasje want Noor mag langer wandelen. En dan moet ik altijd zo huilen. En 20 minuutjes later mag ik en dan lopen we Noor en baasje tegemoet. Het is toch altijd zo´n wederzijds feest als we elkaar dan weer zien.
En als we dan op het paadje naar ons huisje lopen moeten Noor en ik altijd krabben. We hoeven onszelf niet veel te krabben maar als we terug naar het huisje lopen hebben we toch altijd zo´n jeuk! Dan moeten we elke twee meter krabben.

3 september 2011

In ZwitserlandWat ik nou toch allemaal heb meegemaakt. Eerst moest ik heel lang in de auto zitten. Echt heel erg lang. En ik kon gewoon niet rusten. Ik moest steeds maar naar buiten kijken. En hijgen. Want Noor zat ook steeds te hijgen. En toen was het heel erg laat en kwamen we aan in een hotelletje. Baasje en vrouwtje waren bang dat ik ´s nachts op de vloerbedekking zou plassen dus ik moest buiten plassen. Ze hebben tot 23.30 uur met mij buiten gestaan en ik deed gewoon geen plas. Ik kan niet plassen als ik alles zo spannend vind. En toen gingen we slapen. Ik was de enige die goed geslapen heeft. Ik ben heerlijk onder het bed gaan liggen. Maar baasje lag te draaien en Noor lag te hijgen. Allemaal op bed
De volgende dag gingen we weer rijden. En dat duurde toch lang zeg. Tot we eindelijk omhoog gingen rijden. En toen gingen we stoppen en mochten we uitstappen. We gingen naar een huisje. Een huisje is echt heel anders dan een hotel. Wij hondjes voelen ons in een huisje altijd snel thuis in tegenstelling tot een hotelletje.

En weet je wat hier zo leuk is? We slapen allemaal samen op één slaapkamer. Dus ik lig samen met Noor op bed en baasje en vrouwtje moeten maar zien dat ze ook plaats hebben.

28 augustus 2011

Op de heide met grote vriendin NoorIk mag nog wel los en dan kan ik lekker gek doenIk ben inmiddels een paar keer bij Blaf en Blij geweest. Juffrouw Anita vind mij echt een schatje. En je kunt daar goed het verschil zien tussen mij en Noor. Waar Noor altijd enorm van spelen houdt en meteen alle hondjes gaat begroeten en ermee spelen ben ik veel bedachtzamer. Ik snuffel wat aan de andere hondjes, en observeer ze. En soms maak ik wel eens een Op de show in Lokeren met Noor als toeschouwer Foto: Marina Nieuwenhuizenvreugdesprongetje maar verder kijk ik veel meer de kat Ik begin al een grote meid te worden van 5 maanden ouduit de boom. Ik stort me niet net als Noor vol enthousiasme in het feestgedruis maar ik pak de zaken wat rustiger aan.
Ik ben wel een heel vrolijk en gelukkig pupje. Baasje en vrouwtje kunnen toch zo van mij genieten. Ik ben altijd vrolijk en er staat werkelijk altijd een glimlach op mijn snoetje. Ze hoeven maar naar me te kijken of ik draai me al op mijn rug om te kroelen.Mijn lievelingsplek is onder de gordijnen
En dan ben ik echt zo´n sterotiep pupje dat alle speeltjes één voor één naar haar mandje sleept. Elke dag opnieuw ligt dat mandje weer vol met mijn speeltjes. En dan kan ik daar zo heerlijk in liggen spelen met al die spulletjes. Dat vind ik geweldig.

Nou ja, iIk ben helemaal niet verwend met speelgoedk ben niet altijd vrolijk. Ik vind het namelijk vreselijk om alleen in mijn kamertje te worden opgesloten. Dan moet ik echt proberen om uit te breken. Maar toch moet het zeggen ze, totdat ik een jaar oud ben is nu het plan. Want ik kan nog echt niet alleen met Noor in de huiskamer zijn zeggen ze. Want dan gaan we veel te ruw spelen en dan gaan misschien mijn pootjes kapot en ook de breekbare interieurspullen.
Ik Met Noor in ons bosben bijvoorbeeld dol op de Bouncy Bone maar als die in mijn kamertje ligt dan raak ik hem niet aan. Dus als baasje of vrouwtje dan thuis komen dan ben ik gek van geluk. Zo gek dat ze me tegenwoordig de rug toekeren omdat ik toch echt een beetje rustiger moet doen. Dus dat gaat nu langzaamaan een beetje beter. En ook Noor staat voor mijn kamertje te trappelen. Maar die doet dat niet om mij te begroeten. Die gaat onmiddellijk op die Bouncy Bone af en sleept hem mee naar buiten om hem op te eten.

Verder worden baasje en vrouwtje momenteel een beetje gek van mij. Want hoewel ik al een tijdje zindelijk ben heb ik vaak ´s morgens binnen geplast. Dus nu moet ik ´s nachts in het kooitje slapen. Dat vind ik helemaal niet erg. Maar tussen 5.00 uur en 5.30 moet ik plassen. En dan ga ik gillen, gillen, gillen, gillen. En als ze me dan laten gillen dan heb ik toch in mijn kooitje geplast. Dus nu laten ze me er maar uit en dan kunnen ze zelf niet meer slapen. Ze beginnen nu toch echt een beetje slaaptekort te krijgen.

20 juli 2011

Soms doe ik mee aan een showMijn vrouwtje heeft het toch zo druk met twee hondjes dat ze maar geen tijd heeft om mijn dagboek te publiceren. Soms denkt ze wel eens dat het ook niet nodig was. Want kijk Noors dagboek er maar eens op na en dan weet je ook zo ongeveer wel wat ik allemaal mee maak. Want heel veel eigenaardigheden ontwikkelen we op dezelfde leeftijd.

Maar aan de andere kant is het ook wel jammer want we vergeten misschien zoveel anders.
Net zoals die ene keer dat ik vreselijk moest waken. Ik deed het bijna in mijn broek maar ik moest toch blaffen. Want ´s morgens vroeg kwam er opeens zomaar een man ons pad opgelopen. Wat moest die man daar? Totdat hij dichterbij kwam en ik zag dat het baasje was. Toen moest ik piepen en springen en gek doen. Vriendjes voor altijdHoe kwam baasje daar nou? Die lag toch nog op bed? Ik had hem helemaal niet zien opstaan.

Vriendjes voor altijdOok heb ik een keer tegen de tv geblaft. Ik lag lekker op de bank te slapen tot ik opeens een hond hoorde blaffen. In onze huiskamer nog wel! Ik vond het belachelijk en ik moest terug blaffen. En ik stond zelfs op om achter de televisie te gaan kijken of hij zich daar misschien verstopt had.

Verder heb ik inmiddels al mijn tandjes gewisseld. En vrouwtje heeft er maar eentje gevonden. Dat vind ze toch zo jammer. Dat komt omdat ik al mijn tandjes aan Noor heb gegeven. Want heel vaak als we samen buiten hadden gespeeld dan kwam Noor terug met bloed aan haar vacht. En dan wist vrouwtje al dat ik mijn tandje verloren had in het bos bij het spelen met Noor. En die vind je natuurlijk echt nooit meer terug op die manier.

Slapen met baasjeIk heb de merkwaardige gewoonte om in de auto onder het kleed te gaan liggen. IIk ben een heel stereotyp pupjek ben namelijk nog zo´n kleine frummel dat ik me onder het kleed kan wurmen en achter de voorstoelen kan gaan liggen. Dat vind ik toch zo lekker veilig. Maar dat mag ik niet en dan gaat mijn vrouwtje op mij mopperen dat ik terug moet. En dat doe ik dan uiteindelijk. Dan kruip ik weer op de achterbank maar dan dus onder het kleed. En dan zit daar dus zo´n rare bewegende bobbel waar Noor dan weer nieuwsgierig van wordt of soms zo pontificaal op gaat zitten.
Dus nu hebben we een nieuw en anders soort kleed en nu kan ik er niet meer onder kruipen. Dat vind ik helemaal niet leuk.

En dan heb ik ook nog een heel andere gewoonte dan Noor. Want Noor houdt er van om op haar rug te rollen op het gras. En zo op een dag zag vrouwtje mij ook rollen in de plantjes. Maar het was een heel ander soort rollen dan Noor. Noor rolt van plezier en ik met een soort fanatisme en ik rol ook vooral mijn kop over de grond. Dus vrouwtje ging toch eens kijken. Lag daar toch een oude dode rottende pad! Ik ben dus zo'n hond die het heerlijk vind om in stinklucht te rollen!

10 juni

Ik g1-2-3.....roei toch zo hard. Wat ik gisteren nog niet kon dat kan ik wel vandaag.
Met drie maanden ben ik 13 kg zwaar en 44 cm hoog, 2kg en 3cm minder dan Noor op die leeftijd. Dus baasje en vrouwtje zijn heel erg tevreden. Elke week word ik 1kg zwaarder en 3 cm hoger.

Ik drink tegenwoordig het liefste uit de bak van Noor. Elke week moeten mijn eigen bakjes omhoog gezet worden.
En uiteraard lig ik inmiddels op de bank. Daar hoor je namelijk als volwaardig gezinslid thuis. EigenOp de bank....slapenlijk vinden baasje en vrouwtje mij nog te jong om op de bank te gaan maar ja, Noor doet het ook hè. En daar is tegenwoordig alles mee gezegd.

Vrouwtje heeft vandaag maar eens besloten om toch echt iets aan mijn dagboek te gaan doen. Want de tijd vliegt voorbij. En met een pupje en een grote hond lijkt het wel alsof er maar 12 uur in een dag zitten in plaats van 24.
Maar het dagboek van Noor is zo'n mooie herinnering en ze is bang dat ze anders iets gaat vergeten. Dus misschien wordt dit stuk nog wel eens uitgebreid als haar nog iets te binnen schiet.

Behalve van een hond heb ik ook trekjes van andere dieren. Ik heb inmiddels al heel wat bijnamen gekregen. Aapje: nou dat is wel duidelijk na mijn capriolen in het puppybos. Op de bank....spelen
Varkentje: omdat ik er erg van hou om mezelf nat te maken en dan in het zand te rollen. Ik hou erg van modder.
Sprinkhaan: omdat ik enorm kan springen. Ik spring het liefste van anderhalve meter afstand op hun schoot of van de grond af in hun armen als dat zou kunnen. Ik spring tegen Noor aan, tegen mijn etensbak, tegen de aanrecht, de fontein, de bank, enz. enz.
Duif: omdat ik zo vaak zit te koeren als Noor mij aan het "vlooien" is.
Speenvarken: omdat ik kan gillen als de beste als ik in mijn kooitje of rennetje wordt gezet.

Inmiddels heb ik een nieuwe gewoonte en die heeft toch succes! Ik heb geleerd om dolenthousiast mijn baasje en vrouwtje te begroeten.
En hoewel ze me willen leren dat ik niet mag springen en laag moet blijven kunnen ze dit toch niet weerstaan. Ze hoeven maar 5 minuten buiten geweest te zijn of dat is voor mij al voldoende om ze in de armen te springen als ze binnen komen.
En dan moet ik piepen en kwispelen en springen dus. Maar ook heel snel op mijn rugje gaan liggen om geaaid te worden. En ik moet op hun hand sabbelen en kusjes geven.
Och och och, het is toch zo'n overdreven ritueel. Maar zooooooo schattig!

5 juni

Vandaag is mijn eerst les geweest op de hondenschool. Ik had natuurlijk al een paar keer meegekeken met Noor maar nu zijn de rollen omgedraaid. En nu moest Noor toekijken.
Ik heb het al hKijk eens hoe alert ik kan luistereneel erg goed gedaan. Ik moest gaan zitten voor een brokje maar dat kWat een ontzettend rare oefeningon ik al. Ook moest ik gaan liggen voor een brokje. Dat heet "af". Dat lukte wel maar ik vond het toch wel moeilijk.
En ik moest naar baasje blijven kijken toen er kindjes langs kwam rennen en joelen. Dat ging ook goed. Maar het slalommen tussen paaltjes door vond ik niet zo leuk. In het begin nog wel maar na anderhalf rondje vond ik het genoeg geweest. Toen ging ik steeds in mijn riempje bijten, in de broekspijpen van baasje bijten en gapen.
Maar gewoon meelopen door het veld dat vond ik wel weer leuk.
En als laatste moest ik leren "blijf". Dat was toch raar zeg. Dan zei baasje "blijf" en dan ging hij steeds met een been naar voren. Het leek wel dansen. En dat ging goed. Maar elke keer als hij zijn been naar achteren zette dan wilde ik mee. Verschil moet er wezen niet waar.

Dan heb ik ook nog een keer een nacht blaasontsteking gehad. Dat was een zware nacht voor mij zeg. En ook voor vrouwtje. Het begon plotseling om 1 uur 's nachts. Ik wilde alleen maar buiten zijn. Eerst ben ik een uur buiten geweest met baasje. En elke minuut moest ik gaan zitten plassen. Wel knap van mij dat ik dus buiten mijn plasjes wilde doen. Maar baasje vond het toch teveel van het goede om nog 6 uur buiten te blijven staan Ikkein de nacht.
Vrouwtje heeft vervolgens heel de computerkamer leeggemaakt zodat ik daar op de grond kon plassen. En daar voor zichzelf een matras op de grond gelegd. Daar ben ik de hele nacht geweest. Ik heb echt nauwelijks geslapen want ik moest elke minuut plassen. Steeds een paar druppeltjes. En soms kon ik een half uur achter elkaar slapen.
Dat was dan weer handig want als ik dan wakker werd kwam er net iets meer plas uit zodat vrouwtje het in een potje kon doen.
En de dokter vond inderdaad een blaasontsteking. Maar niet van een bacterie maar van een irritatie. We moesten dus de cirkel doorbreken van steeds maar persen en buikpijn.
Dus kreeg ik Metacam. Daarmee was het na een dag alweer helemaal over gelukkig. En na een paar dagen hoefde ik geen medicijnen meer.
Ik heb wel een lekkere haring gekregen omdat vrouwtje geleerd heeft dat Omega-3 goed werkt tegen ontstekingen.Mijn lievelingsspeeltje

Dus de zindelijkheidstraining schoot er even bij in.
Hoewel het al best goed gaat met mijn zindelijkheidstraining vind ik het nog wel moeilijk om de hele nacht mijn plas op te houden. Dus 's morgens sta ik in mijn kooitje te gillen dat ik er uit wil.
Maar baasje en vrouwtje vinden het niet leuk als hondjes steeds in een kooitje zitten te gillen. Dus dat moet ik afleren.
Dus ze laten me er pas uit als ik netjes lig en niet als ik steeds maar tegen de tralies sla en sta te gillen.
En dat snap ik al zo goed hè. Als ze de kamer binnen komen dan moet ik nog wel even trappelen en gillen. Maar dan gaan ze met hun rug naar het kooitje zitten. En dan weet ik het weer. Dan ga ik snel liggen. En dan moet ik soms nog wel een beetje jammer en zuchten maar als ik dan stil ben dan gaat het deurtje open.
En daar vlieg ik dan als een speer uit. En dan mag ik wel dolgek doen om hen te begroeten.

29 mei

Met eerste baasje Aad in de ringVandaag heb ik mijn eerste hondenshow gehad. Omdat wij met vakantie gaan met de JoHo-dag leek het ons wel leuk dat ik dan maar mee zou doen met de Belgische Clubmatch. Ik ben maar een kleine baby. Nog niet eens 12 weken oud. Dus we hadden er niks van verwacht.Krijg ik de prijs voor mooi zijn of voor lief zijn? Of voor allebei?
Maar ik had het echt heel goed gedaan. Ik ging natuurlijk met Aad rondjes lopen. En dat ging heel goed. Soms dan trap ik nog wel op de rem. Dat doe ik ook met wandelen. Dan loop ik even en dan, hup in de remmen. En dan weer vooruit en dan weer hakken in het zand.
Maar ik zag dat er een grote zak brokken bij het bordje met de 1 stond dus ik wilde daar mooi voor lopen. En dat lukte! Ik werd de nummer 1. Ik versloeg zomaar een andere baby van bijna 6 maanden oud.

En vooral niet vergeten, dagelijks spelen met NoorEn mijn broertje Kai werd beste bij de mannetjesbaby's. En toen moesten we nog tegen elkaar en dat won Kai. Baasje en vrouwtje moest echt even terugdenken aan de JoHo-dag in 2009. Toen moesten Noor en haar broertje Knoet tegen elkaar voor de beste jonge hond. En dat won toen Noor. En Noor stond vandaag tegenover diezelfde keurmeester van toen. En Noor deed het ook heel goed.
Dus ik was zonder Noor op de show. Maar wel met drie van mijn broertjes. Baasje was zo slim geweest om ons puppyrennetje mee te nemen. En daar konden we heerlijk met elkaar in ravotten.

En we hadden uiteraard heel veel aandacht van de toeschouwers. We hebben veel plezier gehad. En ik ging dus ook nog met een beker en een zak brokken naar huis. En bij thuiskomst zag ik mijn vrouwtje weer terug. En natuurlijk Noor!!! Oh Noor, wat had ik jou toch gemist. En Noor liet mij haar gouden medaille zien die ze die dag had gewonnen. Maar ik kon lekker een beker laten zien.

En toen ik gewassen was voor de show moest ik in de computerkamer blijven. En daar staat een spiegel. Nou, wat er toen gebeurde kun je hier bekijken.

23 mei 2010

Vandaag heb ik mijn vrouwtje de grootste schrik van haar leven bezorgd waar het mij aan gaat. Ze had mij in het puppybFoei Raya!!!os gedaan en was even het schuurtje ingelopen. Dat deed ze samen met NoEn ik ben ook een duur hondjeor en dat zag ik echt niet zitten.
Een minuutje later kwam ze er weer uit en daar hing ik. In het gaas!! Met mijn kopje door de spijlen. Vrouwtje kreeg bijna een hartverzakking. Ze tilde mij er snel weer uit. Gelukkig ben ik nog klein genoeg om niet te kunnen stikken. Ik pas ook nog steeds tussen de spijlen van de veranda door.
Maar dat ik een kleine Houdini ben dat is wel duidelijk.

Vrouwtje dacht dat baasje het niet zou kunnen geloven en ging snel haar camera halen. Toen verstopte ze zich achter een auto en hup daar ging ik weer. Ik maakte een klein sprongetje en greep me vast aan het gaas. En ik trok me met mijn voorpootjes omhoog en met mijn achterpootjes klom ik stapje voor stapje hoger tot ik het einde van het gaas had bereikt.

Gisteren heb ik weer een dagje gelogeerd bij Kennel MacThree. En daar was ik ontsnapt dus vrouwtje had al zo'n vermoeden dat ik wel eens een dondersteen zou kunnen zijn wat dat betreft. En dat tegelijkertijd met mijn enorMaar ik ben vooral een lief hondjeme hobby voor springen en tegen de wanden van mijn puppyren staan gillen. Ze dacht dat we nog wel wat met mij zouden kunnen beleven.
Vrouwtje wist dat er klimmende Pyreneese berghonden bestaan maar ze heeft altijd gehooEn alweer, spelen met Noorpt er zelf nooit eentje te krijgen. Ze heeft nog zo gedacht: "Geen aapje!!" En nu hebben we toch een aapje. Oh oh. Ik heb al gehoord dat baasje en vrouwtje plannen zitten te maken om mij echt het apelazarus te laten schrikken als ik het nog één keer zou doen. Dus ik heb het ook maar niet meer gedaan.

Ook heb ik de hinderlaag-tactiek ontdekt. Ik daag Noor uit maar als ze dan op me af komt dan kruip ik gewoon snel ergens onder waar zij niet bij kan. En maak ik lekker een lange neus en ga ik haar nog verder uitdagen vanuit mijn schuilplaats. En zo gaat het steeds wilder totdat alles door de huiskamer vliegt. En dan moeten we stoppen. Nou moe!

21 mei 2011

Ik heb Noor niet meer nodig om uit de fontein te drinkenIk ben vandaag meegeweest om Noor aan te moedigen. Noor moest namelijk examen doen van de hondenschool. En als ik in de buurt ben dan doet Noor nog veel meer haar best. Noor is dan ook glansrijk geslaagd. En ik kan zelf niet wachten tot ik naar school mag.
Ik ben nu al een Met mijn grote voorbeeld Noorpaar keer mee geweest naar school en ik kijk mijn ogen uit. Ik zit daar werkelijk een uur lang langs de kant mijn verstand te vergapen.
Zoveel honden en allemaal zo anders dan mijn mams! En als ze dan moeten lopen of rennen dan sta ik aan mijn riempje te trekken want ik wil ook mee doen.

Inmiddels ben ik al heel zelfstandig geworden hier in huis. Ik ga steeds verder weg van huis om het bos te verkennen. Meestal wel in het spoor van Noor uiteraard. En ik ben een echte pup. Ik sleep al mijn speelgoed van de krat naar de mand. Dan ga ik twee minuten spelen en pak ik het volgende alweer.Ikke
De oude en grote speeltjes van Noor vind ik het leukst. Ook bij mij zijn de Bouncy Bone en de Bristle Bone favoriet. Maar ook dat rare blauwe stuiterding vind ik geweldig.
En dan lege flessen. Ik sleep ze overal mee naartoe. Baasje en vrouwtje komen er niet meer aan toe om statiegeld te ontvangen. Want Noor heeft mijn nieuwe hobby nu overgenomen. Die molesteert zelfs halfvolle colaflessen. We draaien er dan de dop af en kauwen alles aan gort.
En het vliegengordijn is inmiddels ook niet meer veilig.

En uiteraard de oude plastic bloempotten. Die zijn ook geweldig om mee te spelen. En schoenen. Afkloppen maar die heb ik nog niet kapot gemaakt. Wel mee gesleept. Hetzelfde geldt voor wasgoed. Zodra er iets rondslingert moet ik ermee slepen.
En vooral de vestzakken en broekzakken waar mijn "plasje-doen-brokjes" in zitten. Die probeer ik er uit te kauwen. Maar tot nu toe is me dat nog niet gelukt.

15 mei 2011

VandaBij de baby-puppy-klasag was mijn eerste dag op de hondenschool. Het heet de baby-puppy-klBij de baby-puppy-klasas. En het is gewoon voor de lol voor hondjes tot 13 weken. En ook wel nuttig. Want ik heb gezien dat niet alle hondjes groot, wit en harig zijn. Er zit van alles tussen. En sommige zijn al groter dan ik. Die mochten samen spelen. En daar was ik het niet mee eens. Ik wil ook meespelen! Ik stond daar aan mijn riempje te trekken en te keffen.
Ik mocht wel met de kleinere baby's meespelen. Maar die waren nog wat terughoudender. Dan ben ik toch wel echt een stoere bink hoor. Ik stapte al direct op de juf af dus zij vond mij het voorbeeld van een mens-gericht hondje.

Met grote vriendin NoorEn toen moesten we door een ladder lopen. Dat is om te leren dat we achterpootjes hebben. Want als we weten dat we achterpootjes hebben dan gaan we rechter lopen en dat is dan weer beter voor de ontwikkeling van onze organen.
Maar dat kan mij allemaal niet scheleMet de Bouncy Bonen. Ik deed het vooral voor die brokjes die ik kreeg. En als bos-hondje ben ik natuurlijk wel gewend dat ik ook wel eens mijn achterpootjes moet optillen.
En dan moesten we ook nog omhoog en omlaag lopen over een plankje. En ik moest naar baasje rennen toen die "hier" riep. Ik deed het allemaal heel goed.
Maar aan het einde van de les was ik zo moe dat ik gewoon ging liggen slapen. Ik was daar echt nog de kleinste gup. Dus toen heeft baasje mij naar de auto gedragen.

En bij thuiskomst zag ik Noor weer.
Jippie!! Ik zag Noor weer!! Noor is mijn alles, mijn pleegmoeder, mijn vriendin, mijn klimpaal, mijn voorbeeld, mijn lerares, mijn steunpilaar.

11 mei 2011

Lekker spelen in de modderBaasje en vrouwtje zijn helemaal verbaasd over mij. Ik doe net alsof ik hier al jaren woon. Ik heb helemaal geen heimwee. Spelen met een grote fles
Mijn dagen bestaan uit spelen, eten en slapen. Als het kan zoveel mogelijk spelen met Noor. Want wij vinden elkaar zo leuk! Baasje en vrouwtje hadden hier natuurlijk wel op gehoopt maar ze hadden nooit kunnen denken dat wij elkaar zo leuk zouden vinden. We kunnen gewoon niet van elkaar af blijven. En dat is dan ook Ja, we zijn wie we zeggen dat we zijnmeteen waarom zij nergens meer aan toe komen. Want ze doen niks anders dan ons uit elkaar houden. Want ik mag nog niet zoveel en vooral nog niet zo wild spelen met Noor want dat is niet goed voor mijn pootjes.
Maar gelukkig slaap ik ook veel. Zoals het hoort bij een pupje. Dat deed Noor nooit zeggen ze. Maar ik kan overdag ook nog uren slapen. En dan hebben baasje en vrouwtje eindelijk rust.
Verder doe ik alles na wat Noor doet. Ik kijk precies af wat zij doet en dat doe ik dan na.

En vandaag hadden we al onze eerste reünie. Dat komt omdat in België DNA moet worden afgenomen bij de pupjes. En daar waren ze een beetje te laat mee. Dus moesten alle pupjes nog eens bij elkaar komen omdat de mevrouw moet kiezen van welk pupje het DNA moet worden afgenomen. Nou, dat was Kai.
Die is al groot geworden zeg! We zijn allemaal al zoveel gegroeid. En we hebben nog een keer heerlijk met elkaar gespeeld. Daarbij ging het er af en toe fel aan toe. Want wat ik niet met grote Noor durf dat durf ik natuurlijk wel bij mijn broertjes. Watjes zijn het! Ik heb ze er zo onder hoor. En dat zal ik doen ook. Letterlijk!

En dan is hier alweer een filmpje van mij met Noor.

En hier is nog een filmpje van mij met Noor.
Baasje en vrouwtje kunnen er geen genoeg van krijgen om filmpjes van ons te maken. We zijn toch zo'n geweldig stel samen.

6 mei 2011

Noor vraagt of ik mee wil spelenIk heb vannacht goed geslapen. Ik moest er wel twee keer uit om te plassen. En 's morgens zag ik die grote hond alweer. Zij heet Noor zeggen ze.
En die mensen heten baasje en vrouwtje. Vrouwtje had bij mij op de bank geslapen. Dat vond ik wel gezellig.
Noor en ik vinden elkaar heel leuk. Maar we schelen nog zoveel in grootte. We mogen niet al te veel samen spelen en zeker niet te wild.
Met baasje in de puppyrenDus toen vrouwtje thuis kwam had ze een paar hekjes bij zich. En daar maakte ze een rondje van. Dat heet een puppyren. Daar moet ik soms in om uit te rusten en om mij even af te schermen van Noor.
Maar ik heb eigenlijk liever dat ze Noor daar in zetten. Want zij is degene die mij omver rent, niet andersom.

Dus als ik in dat Samen met Noor in ons mandjerennetje moet dan kan ik toch gillen zeg! Ik wil eruit, eruit!! Maar baasje en vrouwtje hebben een stoeltje wat ze daar in zetten. En dan gaan ze daar in zitten lezen. En dat vind ik heel gezellig. Dan val ik snel in slaap.

En zij vallen zelf ook wel eens in slaap. Want oh oh oh wat is het toch vermoeiend twee honden in huis.
Gelukkig vinden Noor en ik elkaar heel leuk en dus spelen we heel graag samen. Maar ik kan Noor ook vreselijk uitdagen en dan wordt Noor een beetje gek. Dan krijgt ze teveel adrenaline en dat mag niet.
En dan moet ik in mijn ren en gaan ze met Noor spelen. Die rent me dan toch op en neer door de tuin. Als een dolle! En ik wil meedoen. Maar dat mag nog niet. Over een jaar zeggen ze. Hoe lang duurt dat dan: een jaar?

Hier zie je een filmpje van de eerste dag met Noor.

5 mei 2011

Afscheid van mijn geboorteplaatsIk ben verhuisd! Helemaal van België naar NedIk ben nu een bosbewoner gewordenerland.
Wat een belevenis zeg. Die mensen die ik al zo vaak gezien had kwamen weer langs. Samen met die hond die ik ook al zo vaak gezien had. En toen gingen ze samen met mij op een muurtje zitten. En er stonden veel kadootjes bij. En mijn vrouwtje Marina moest allemaal foto's maken. Daarna moest ik in eMet baasje op de banken kooitje in een auto. Mijn steun en toeverlaat Noor
Dat vond ik niet zo leuk. Maar gelukkig ging die hond die zoveel op mijn mama lijkt ook mee. Maar ik vond het best wel spannend. En ik moest een beetje huilen in de auto.

Maar het duurde zo lang en op een gegeven moment ging ik toch Drinken bij de fonteinmaar slapen. En zo zoefden we voort. Maar na meer dan een uur gingen we ineens draaien. Dat heet een rotonde zeggen ze. En we draaiden en draaiden. Er kwamen er vijf achter elkaar. En die vijfde werd met toch echt teveel.
Toen moest ik overgeven in het kooitje. We waren nog maar drie kilometer van mijn nieuwe huis.

Dus ik was heel blij dat we daar aangekomen waren. Ik was zo blij dat ik uit die auto was. Ik was helemaal niet bang in mijn nieuwe huis. Gelukkig had ik die grote hond bij me die me een beetje wegwijs maakte.
Ze hebben een bos daar. En er is een klein stukje voor mij met een hek er om heen. Daar staat ook een bank. Ik vind het heerlijk om daar te spelen. En in huis is veel speelgoed. En weet je, er is ook een fontein om uit te drinken. Is dat nou niet geweldig?! Ik heb geen waterbak meer nodig!

Hier zie je een filmpje van mijn eerste stapjes in mijn nieuwe huis.



..