Dagboek van Pyreneese berghond Raya
(Als je een foto aanwijst dan zie je de omschrijving)
15 juli 2012
De meeste honden worden wel eens een keer patient in hun leven. En een kleine twee weken geleden werd ik patient. Mijn vrouwtje kwam mij ophalen bij mijn dagopvang en ik was zo enthousiast dat niet baasje kwam maar vrouwtje dat ik de kortste route nam. Daarbij ben ik ergens achter blijven haken en had ik een snee in mijn voet.
Een hele lange diepe snee. Hij is wel 2cm lang en gaat door mijn voetzooltje helemaal diep tussen mijn tenen in.
Zo in mijn sas met Badedas
Dat doet toch zo'n vreselijke pijn zeg. Maar ik ben een bikkel! Meestal zie je niet eens dat ik pijn heb. Inmiddels hebben we al vier dierenartsbezoeken in anderhalve week achter de rug.
In het begin moest ik elke dag in de Badedas. Dat vond ik heerlijk. Dan stond ik lekker met mijn pootje in het warme schuim. En ik wilde perse niet dat er daarna met koud water gespoeld werd. Dat moest ook met warm water.
Met mijn stoere schoentjes aan
En ik had schoentjes aan om buiten te lopen zodat er geen vuil in zou komen.
Maar nu mag ik niet meer in de Badedas. De wond zit op zich dicht maar blijft een beetje te lang broeien. Er zit namelijk nog geen velletje overheen en ziet er dus een beetje uit als rauw vlees. Dus nu mag
ik echt niks meer om mijn pootje. Het moet aan de lucht genezen en baasje en vrouwtje moeten regelmatig mijn wondje deppen en er zalf op doen.
Ik ben toch zo'n makkelijke patient. Echt de makkelijkste die je je maar voor kan stellen. "Moet ik een sokje aan? Dan doe ik een sokje aan." "Moeten ze aan mijn pootje komen? Dan komen ze maar aan mijn pootje." "Mag ik niet buiten spelen? Dan ga ik toch gewoon op de bank liggen." "Moet ik een kap op? Dan doe ik toch gewoon een kap op."
Ik vind de kap niet zo fijn maar als het moet dan doe ik het gewoon.
En die kap is eigelijk niet eens nodig want ik lik niet aan mijn pootje. Maar dat is het enige wat absoluut niet mag. Daarom moet ik voor de zekerheid toch de kap op als ze mij niet in de gaten kunnen houden.
Maar nu zijn we het wel beu hoor. Hopelijk geneest het nu echt binnen een week. Het is ook vooral Noor die echt een beetje depressief aan het worden is omdat ze niet met haar vriendinnetje kan spelen. Arme Noortje. En arme ik.
Maar wat een geweldige patient ben ik. Baasje en vrouwtje hebben al vaker gezegd dat ik zo'n ongelofelijk relaxed en makkelijk hondje ben en dat blijkt nu weer.
Dan is er nog een filmpje op internet gekomen. Het is van de JoHo-dag van de rasvereniging. Het duurt erg lang en ik loop er ook nog af en toe rondjes te lopen met ome Aad en baasje.
Maar het mooiste is toch wel dat op 0:45 minuten te zien is hoe ik heerlijk met mijn hoofd op mijn grote vriendin Noor lig te relaxen. Dat vindt vrouwtje zo snoezig. En op 1:51 minuten wordt door prof. Meutstege bekeken of ik Patella Luxatie heb. En dat heb ik niet. Mijn knietjes zijn helemaal op en top!
Hier is het filmpje van die dag.
18 juni 2012
Ik begin eindelijk een beetje volwassen te worden. Dat komt denk ik omdat ik nu dus vrouw ben.
Sinds we terug zijn van vakantie eet ik opeens weer heel erg goed. Wel blijf ik kieskeurig. Ik wil elke maaltijd iets anders. Dus een paar keer per week krijg ik Carnibest. En daar kan ik per dag wel anderhalve kilo van op. Zolang ik nog aan de dunne kant ben mag ik eten zoveel als ik wil.
Maar hoe lekker ik dat vlees ook vind, ook daar heb ik na een paar maaltijden genoeg van en dan wil ik weer brokjes. We hebben inmiddels altijd tenminste vijf smaken en merken voor mij op voorraad. En dan krijg ik elke maaltijd de keuze. Ik mag zelf uit twee of drie smaken kiezen wat ik hebben wil. En dan eet ik goed.
Meestal eet ik dan eerst een halve bak leeg. En dan begin ik wat te dralen. Als ze me dan negeren eet ik nog eens wat. Vervolgens krijg ik dan een kauwsnack waar ik 20 minuten over doe. En daarna ga ik nog eens verder met de brokjes.
Knuffelen met vrouwtje
Ook in gedrag begin ik te veranderen.
Ik word aanhankelijker. Dat vinden baasje en vrouwtje erg gezellig. En ik lijk ook wat rustiger te worden in mijn onderzoeksdrang en speelgedrag. En dus mogen Noor en ik vanaf nu samen in de huiskamer slapen. We hoeven niet meer in de gang. En afkloppen....tot nu toe gaat het goed.
Ook mogen we samen in de huiskamer als baasje en vrouwtje kort van huis gaan. Ze hebben wel wat spulletjes weggezet maar er slingert ook nog heel veel rond. En ook dat gaat goed. Ze hebben maar 1 keer een afgekloven kaars in ons mandje gevonden.
Vrouwtje drinkt haar eerste glas alcohol, champagne, om mijn wereldtitel te vieren!
En toen we thuis kwamen van vakantie bleek iemand onze poort versierd te hebben. Speciaal voor mij!
En dan hebben baasje en vrouwtje twee maanden geleden de vijver schoongemaakt. En sindsdien ben ik niet meer in de vijver geweest. (Afkloppen!!!)
Is dit ook onderdeel van mijn veranderende gedrag? Of vond ik gewoon al die rottende stinkzooi lekker en vind ik dat heldere schone water niet interessant?
De tijd zal het leren.
5 juni 2012
We zijn weer terug van vakantie. Want nadat we in Salzburg geweest waren hebben we nog een nacht in dat hotelletje geslapen en de volgende dag zijn we doorgereden naar ons huisje in Wallis in Zwitserland.
We hebben het heerlijk gehad! Er waren schapen en geiten en ik heb mijn ogen uitgekeken.
Ik wilde steeds maar met die schapen spelen maar helaas hielden ze me goed vast aan mijn tuigje als we door de weide moesten lopen.
Hier zie je een filmpje van het pad door de schapenweide dat we elke keer moeten lopen naar de auto.
Gek doen met Noortje in de tuin
En toen werd ik vrouw op de derde dag van de vakantie.
Baasje en vrouwtje hadden nog zo afgesproken dat ik daar nog mee moest wachten tot na de vakantie maar ja, ik ben eigenwijs.
Maar vrouwtje had er al rekening mee gehouden en ik had een onderbroekje bij me. Normaal hoeft dat niet maar op vakantie moet ik op de slaapkamer slapen en ik hou er erg van om op bed te liggen.
Dus 's nachts moest ik een onderbroekje aan. En dat ging heel goed.
Bij die maffe Walliser geiten tijdens onze dagelijkse avondwandeling
Maar ik vond het wel allemaal heel raar wat er met mij gebeurde en ik was dus wel een beetje van slag. Ik was nogal timide en wilde alleen maar in de schaduw liggen. Ik heb dan ook niet veel met Noor gespeeld want daar had ik geen zin in en als we gingen spelen dan ging Noor snuffelen en wilde ze ook nogal eens de baas spelen in plaats van gewoon spelen.
Spelen met Noortje in de sneeuw Met zijn allen in een alpenweide
Alleen in het tweede weekend wilde ik graag met Noor spelen. Vrouwtje vond het wel mooi om te zien hoe de natuur en mijn instincten dan toch hun gang gaan. Want ik ging er helemaal klaar voor staan. En Noortje, tja die speelde graag de rol van reu, maar ze maakte toch maar weinig klaar hoor.
En ik ging haar maar uitdagen en voor haar dansen en rare bokkensprongen maken. En dan weer gingen we samen knuffelen. We waren echt heel lief voor elkaar.
Ik vind snelstromende beekjes nog leuker als een bisse
Maar als we wandelingen gingen maken dan had ik lol voor tien. Dan vergat ik dat er rare dingen aan het gebeuren waren met mij. Ik heb heerlijk in de bisses gewandeld en bergen beklommen. En er was sneeuw!
Zoveel sneeuw als ik nog nooit in mijn leven gezien heb. Ik moest er in spelen en rollen en happen. Heerlijk was het! Zeker op een wandeling die verder heel warm was. Wat een afkoeling!
Op het uitzichtpunt Stand
Op het uitzichtpunt Stand
At ik voor de vakantie al slecht. Tijdens de vakantie was het een drama. Dat zal wel met de combinatie vakantie en mijn loopsheid te maken hebben. Ik wilde echt niks. Baasje en vrouwtje werden er wanhopig van. Gewoon negeren zeggen ze dan maar ja, ik ben al geen dikkerd en ze waren bang dat ik graatmager zou worden. En er was daar in Wallis helemaal niks te krijgen aan vers vleesvoer of pens. En zelfs het Renske vlees dat wij bij ons hadden kon mij lang niet altijd bekoren.
Dus gingen ze experimenteren met slagroom en soep door mijn brokken. Maar ik ben niet gek. Ik
pakte dan een brokje in mijn mond, sabbelde daar al het lekkers af en spuugde het dan op de grond.
Dus gingen ze mijn brokjes fijnhakken tot meel met een hamer. En dan deden ze er slagroom of soep door. Maar ik ben niet gek hoor. Dan kon ik de brokjes niet meer afsabbelen en at ik dus helemaal niks.
Met mijn vrouwtje
Maar dat heeft mijn vakantiepret niet in de weg gezeten hoor. Totaal niet! Op wandelingen was ik zo fanatiek als maar zijn kon en ik heb verschrikkelijk veel genoten. We komen hier nog vaak terug.
Hier zie je een filmpje van onze tuin en hoe heerlijk we het daar allemaal vinden.
20 mei 2012
Vandaag is een heel gedenkwaardige dag. Gisteren hebben baasje en vrouwtje alles ingepakt om op vakantie te gaan.
En we kwamen aan bij een hotelletje waar nog veel meer hondjes waren. En daar gingen we slapen en de volgende dag gingen we naar een show. Maar dit was geen gewone show. Dit was de Wereldhondententoonstelling in Salzburg. Omdat het deze keer in Oostenrijk was en met een Tsjechische keurmeester waren er nu heel veel honden uit het oosten van Europa. Dat is nog eens wat anders. Daarom zijn we er ook naartoe gegaan. Om ook eens wat andere mensen te zien. Wat oude bekenden en ook wat digitale bekenden.
Lopen om plaats 1 en 2. De ringmeester heeft mijn beker al in zijn handen
Vrouwtje was helemaal niet zenuwachtig omdat ze niet verwachtte hier iets te kunnen winnen. Maar toen het eenmaal begon kreeg ze toch wel de kriebels. Maar het ging heel goed. Ik heb echt heel netjes stil gestaan en heel goed rondjes gelopen. Toen werd de groep onderverdeeld en moesten vrouwtje en ik aan de kant gaan staan. Dus toen dacht vrouwtje dat we bij de beste vier zaten. En dat heet in de hondenshowwereld "geplaatst". Dat vond ze al heel erg geweldig. Geplaatst op een wereldtentoonstelling! Dat was waar ze stiekum een beetje op gehoopt had.
Daarna ging de keurmeester nog naar de anderen toe dus toen dacht vrouwtje dat wij er misschien toch uit lagen. Maar dat was niet waar. De andere moesten de ring verlaten. We zaten dus bij de beste vier! Dat vonden we al geweldig. Toen moesten we weer rondjes lopen.
De nummers 1 t/m 4 van de jeugdklasse
Daarna pikte de keurmeester er twee honden uit en die moesten bij de bordjes van 3 en 4 gaan staan. Vanaf dat moment ging vrouwtje een beetje op de automatische piloot want ze kon niet geloven dat wij daar nu echt om plaats 1 en 2 gingen. Dus we deden extra goed ons best en moesten nog meer rondjes lopen. En toen kwam de keurmeester ons feliciteren omdat we eerste waren geworden!! Vrouwtje viel bijna flauw maar dat kon niet. Want we moesten bij het bordje met de 1 gaan staan. En vrouwtje kreeg een grote beker in haar armen. En de ringmeester vroeg nog welke nummer ik nou eigenlijk had. Want dat was vrouwtje kennelijk verloren en ze had nu alleen nog het nummer van Noor opgespeld. Dus het was een drukte van belang en vrouwtje mocht echt niet flauw gaan vallen. En er moesten nog mooie foto's gemaakt worden dus ik moest nog echt even goed gaan staan.
Ik ben Jeugd Wereld Winner 2012!!!
En toen konden we met een grote beker de ring uit. Vrouwtje was helemaal
van de kaart. Want als je hier de jeugdklasse wint dan krijg je dus voor de rest van je leven de titel Jeugd Wereld Winner 2012!! En dat is echt een hele mooie titel die veel mensen heel graag willen hebben. Vrouwtje kent niet alle uitslagen maar zover ze weet is het al zeker 10 jaar niet meer gebeurd dat een Nederlandse Pyreneese berghond de titel Jeugd Wereld Winner kreeg en van nog langer geleden weet ze helemaal geen uitslagen. Wie weet of het ooit eerder gebeurd is?
Moe maar heel gelukkig De drie titels bij de dames: Trulli Wereld Winner, Tytti Veteranen
Wereld Winner en ik Jeugd Wereld Winner
We waren daar samen op de show met de dames van de Finse kennel Chenespace. Dat is de kennel waar Noor's papa zijn hele leven heeft gewoond. En de andere twee titels bij de vrouwtjeshonden gingen naar hun honden. Samen hadden wij dus alle drie de wereldtitels bij de dames in handen! Dat was wel reden tot heel veel blijdschap en het was een dag die we nooit meer zullen vergeten.
Ik mocht dus ook nog de erering in. Dat was helaas niet zo goed georganiseerd dus we konden geen ererondje lopen. Dat was wel jammer maar het was toch een hele bijzonder belevenis om op een wereldtentoonstelling in de erering te staan.
Daar helemaal links achteraan in het hoekje sta ik in deze enorme erering
Ja daar zijn we! Op de grond en op het gigantische scherm.
En dan moeten we niet vergeten dat Noor ook nog mee deed. Noor deed mee met de volwassenen en daar had vrouwtje dus helemaal geen verwachtingen over. Maar Noor werd toch nog 3e in haar klasse. En dat is ook een hele geweldige prestatie op een wereldtentoonstelling. Noor deed het zo goed!! Ze maakte zulke mooie lange passen. Noor is net een Amerikaanse sporter. Die kan pieken op de momenten dat het er toe doet. We zijn dan ook zo trots op haar!!
Mijn oorkonde van de wereldtentoonstelling Terug op de hotelkamer hebben wij allemaal heerlijk geslapen.
13 mei 2012
Ik heb echt al lang niet meer in mijn dagboek geschreven. Dat krijg je als je wat ouder wordt. Dan valt er niet meer zoveel te vertellen als in het begin.
Maar nu moeten we toch wel iets kwijt. Mijn mama heeft namelijk weer babies gekregen en daar mocht ik op bezoek.
De eerste keer waren ze nog heel klein en ging ik veilig op het logeerbed liggen om dat allemaal eens te bekijken. Ik vond de babies heel leuk maar was ook wel bang dat ik ze kapot zou maken.
Pupje wassen Helemaal dol op pupjes
Maar vandaag waren ze al wat groter. Ik moest nog even wennen en toen kwamen opeens mijn moederinstincten boven drijven. Vrouwtje was echt helemaal vertederd. Want ik was niet zomaar lief voor de pupjes. Ik deed net alsof ik moeder was! Ik ging instinctief de pupjes wassen alsof ik ze zelf gebaard had. En ik ging bij ze liggen zodat ze met mij konden spelen en bij mij konden liggen.
Ik blijk helemaal in de wieg gelegd te zijn om moeder te worden. Oh hemeltje!
Ik blijk een geboren moeder te zijn
Ik blijk een geboren moeder te zijn
8 april 2012
Ik ben al best een volwassen dame aan het worden. Hoewel ik nog wel wat meer billen moet krijgen zegt mijn vrouwtje. Raar vrouwtje!
Maar het kleine pupje is eindelijk verdwenen, hoewel ik van mijn vrouwtje voor eeuwig een pupje had mogen blijven. Ik ben ook echt flink eigenwijs geworden. Veel eigenwijzer dan Noor vinden ze.
En hier op mijn eigen terrein ben ik inmiddels een echte tetterkont geworden. Het liefst ga ik op de hoge berg zitten of liggen (er loopt inmiddels een flink uitgesleten pad naar de top.) Van daaruit kan ik namelijk over de met rietmatten afgeschermde hekken naar de buren kijken. En daar lig ik dan regelmatig te blaffen naar mijn buurjongen Aibo.
En tijdens een wandeling
doe ik steeds meer plasjes. Niet omdat ik zo nodig moet maar om te laten weten: "Raya was here". Dan plas ik mooi over plasjes van andere honden heen.
En dan is er nog iets heel erg speciaal aan mij. Vrouwtje heeft nog nooit een hondje gezien dat zoveel van kussens houdt. Ik ben wat dat betreft ook zeker echt een prinses. Ik ga niet zomaar met mijn hoofd op een kussen liggen. Nee, ik vlij mij in de kussens. Ik gebruik de kussens ook om zo lekker mogelijk te liggen. Het liefst stop ik mijn hoofd tussen een paar kussens in. We kunnen het gewoon maar het beste laten zien met foto's.
Want vrouwtje knipt er wat op los. Ze vindt dat zo schattig.
En dan die eetgewoontes van mij. Ik lijk bijna wel een mensenkind. Ik loop de halve dag achter mijn baasje en vrouwtje aan voor iets lekkers, maar gewoon eten ho maar. Ik ben gewoon een enorme snoepkont geworden. Als het niet lekker genoeg is dan eet ik gewoon niks. Ach ja, een echte prinses moet op haar lijn letten natuurlijk.
En dan zijn er weer dagen dat ik enorme honger heb. Dan kan ik zo twee porties achter elkaar eten. In principe krijg ik gewoon twee keer per dag eten en als ik niks hoef dan pakken ze het weer weg.
Maar ja, als ik dat dan twee keer achter elkaar doe dan worden ze toch zenuwachtig en krijg ik er wat lekkers bij of tussendoor. En dat lekkers dat gaat er dan weer in als koek.
Of ze proberen het maar met een ander smaakje. Want dat is ook wel duidelijk: ik hou totaal niet van elke dag hetzelfde eten.
17 maart 2012
Vandaag heb ik mijn eerste echte titel in de wacht gesleept. Ik doe het de laatste tijd namelijk heel erg goed op shows. En ik ben drie keer achter elkaar 1e geworden in de jeugdklasse en daarmee ben ik, nog maar net een jaar oud, nu al Nederlands Jeugdkampioen! Baasje en vrouwtje zijn nog trotser op mij dan ze al waren.
Ik ben nu dus ook officieel een mooi meisje. En ik ben ook al heel erg op weg om gewoon (volwassen) Nederlands kampioen te worden. Ik hoef nog maar drie-kwart punt. Maar dat kan pas als je 27 maanden oud bent.
De Raad van Beheer gelooft er echt al heilig in. Want die hebben mij al twee keer tot Nederlands Kampioen verklaard. Dat is natuurlijk een foutje want ik ben nog veel te jong en ik heb nog niet eens een Nederlandse stamboom. Maar ik heb wel al twee keer het diploma daarvoor gekregen en de mededeling dat ik het Kampioenskruisje mag aanvragen.
Baasje en vrouwtje hopen natuurlijk wel dat ze een vooruitziende blik hebben daar.
11 maart 2012
Vandaag hebben wij mijn verjaardag gevierd. En ik zag bijna al mijn broertjes en zusjes weer terug. Alleen Kyrene kon helaas niet komen. Maar verder waren we er allemaal. En we zijn allemaal dondersteentjes eersteklas. Allemaal even enthousiast en onstuimig en kusjes geven kunnen we als de beste. Vrouwtje was heel erg blij om te horen dat ik niet de enige ben die gestopt is met veel eten sinds ik klaar ben met hard in de hoogte groeien.
Kennelijk zit dat een beetje in onze genen. Anderen zijn nog steeds grote vreetmonsters hoor. Maar we zijn wel allemaal even mooi en lief. Ik lijk heel erg veel op mijn zusje Jayda. Allebei van die ranke popjes. Maar Jayda is al "vrouw geworden" en ik nog niet.
Ik merkte dat heus wel hoor. En toen ging ik dus op Jayda rijden. Vrouwtje wist niet wat ze zag. Haar kleine Raya-baby opeens zo'n raar gedrag. Ja vrouwtje, wen er maar aan, je kindje wordt langzaamaan toch echt een dame. En dat gedrag heb ik geleerd van Floyd en Noor, waar Noor een stukje over heeft geschreven in haar dagboek.
Op deze foto staan (bijna) al mijn broertjes en zusjes: V.l.n.r. Thjedda, Conan, Raya, Kai, Caine, Kosmo, Jayda. Alleen Kyrene ontbreekt.
We zijn gezellig met zijn allen wezen wandelen. Nou, dan vormen we een grote groep hoor. Want veel van ons hebben een Pyreneese berghond als huisgenootje dus dat was een grote witte bende daar.
Natuurlijk moesten wel nog allemaal op de groepsfoto. En daarna gingen we barbecueën. Nou ja, ik moest met Noor in de auto blijven. En dat vonden we helemaal niet erg. We waren zo moe van de indrukken dat we gewoon hebben liggen slapen in die auto. En daarna mochten we er natuurlijk toch wel een keertje uit.
We vinden het allemaal geweldig dat mama Marina en papa Aad zo'n verjaardagsfeestje organiseren. Dank je wel voor de gastvrijheid!!!
Met twee van mijn drie zusjes, v.l.n.r. Raya, Thjedda, Jayda
8 maart 2012
Vandaag ben ik precies 1 jaar oud! Hieperdepiep Hoera!!!
En ik ben al een grote meid geworden. Nog niet zo groot als mijn vriendin Noor maar dat scheelt niet meer zoveel. Op mijn eerste verjaardag ben ik 67cm hoog en weeg ik 35,5kg. Dat vindt vrouwtje wel wat te dun maar ik eet gewoon niet meer. Ja, snoepen dat doe ik wel graag. Maar zolang ik nog in de groei ben moet ik gezond eten zegt vrouwtje.
Ter gelegenheid van mijn verjaardag heeft mijn vrouwtje twee filmpjes gemaakt. Een met foto's en een met bewegende beelden.
Klik hier voor het filmpje met de foto's
Klik hier voor het filmpje met de video's
28 februari 2012
Hoeveel smeerpoets foto's wil je nog van mij maken vrouwtje?
Ik ben nou eenmaal een viespeuk en dat zal ik ook altijd blijven ook!
11 februari 2012
Ik ben geen moeilijke eter. Maar ik eet alleen als ik honger heb en/of als ik het lekker vind. Vrouwtje vind het heel belangrijk dat mijn voedsel een zo goed mogelijke samenstelling maar ook analyse heeft voor opgroeiende pootjes. Dus er komen niet zo heel veel merken in aanmerking.
En ik ben inmiddels helemaal klaar met de puppybrokjes van Eukanuba. Altijd maar weer diezelfde brokken voor mijn neus, bah. En ik moet er toch veel van eten! Dat komt omdat ik heel veel buiten ben waar ik veel beweging heb. En dan is het ook nog heel erg koud dus kost het nog meer energie om warm te blijven. Maar het gevolg is dat ik zo'n grote bak voer krijg om tegenaan te hikken. Dan sta ik te zuchten en te draaien als ik het toch moet eten. En met name 's morgens eet ik regelmatig gewoon niks. Ik word nu wel een beetje verwend met pens er door of leverpastei. Want ik begin nu toch wel een beetje te dun te worden voor mijn leeftijd en dat is ook niet goed.
En het blijkt dat ik van afwisseling hou. Soms zetten ze me weer een bak met dagelijkse brokken voor waar ik mijn neus voor ophaal. Maar als ze dan een ander merk neerzetten dan smul ik daar meteen van. Totdat ik ook weer genoeg heb van dat merk. Gelukkig ben ik bijna 1 jaar oud. Dan hoef ik geen puppybrokjes meer en komt er meer ruimte voor afwisseling.
Af en toe krijgen we voor de afwisseling Carnibest. Nou, dat is altijd een feest. Daar hoef ik nooit over te aarzelen.
Maar onlangs hebben we 30kg RopaDog gekregen in wel 15 verschillende smaken omdat andere mensen het uit wilde proberen bij hun hond maar die eet het niet. Dat is wel gezond maar veel honden lusten het niet. Vrouwtje vindt het wel veel te vet maar voor eventjes kan het wel. Ik moet toch een beetje aankomen. Er zitten ook bessen en kruiden in en dat ruikt en smaakt heel apart. En je moet er ook echt op kauwen. Veel meer dan op Carnibest. Noor, de vreetbuil eerste klas, lust het niet! Als die dit voorgeschoteld krijgt dan staat ze te aarzelen en tegen heug en meug te eten. Noor! Onze Noor die alles altijd in een minuut op eet. Die doet een kwartier over een paar honderd gram. Zo vies vindt ze het! Maar ik vind het juist lekker. Omdat we zoveel smaken hebben is het elke maaltijd ook anders. Alleen lam/paard vind ik niet zo lekker. Daar heb ik een beetje van laten staan. En als ik klaar ben dan komt Noor altijd kijken of ik iets overgelaten heb. En die at dat lam/paard toch gewoon op! Dus als ze het in haar eigen bakje krijgt dan vindt ze het ongelofelijk smerig. Maar als ze het van mij kan jatten dan weet ze niet hoe snel ze het op moet krijgen. Rare griet!
5 februari 2012
Vrouwtje heeft een aparte pagina gemaakt over shows zodat dat niet allemaal in mijn dagboek hoeft. Maar vandaag is toch wel een vermeldenswaardige dag. Vrouwtje was met Noor thuis gebleven en ik ben met baasje naar Eindhoven gegaan. Daar waren ook mijn eerst vrouwtje Marina en eerste baasje Aad. En die moest ik natuurlijk enthousiast begroeten. En mijn broertje Kosmo was er ook! Die had ik al lang niet meer gezien joh.
Ome Aad ging met mij rondjes lopen in de ring. En toen heb ik toch gewonnen! Ik heb gewonnen van alle Pyreneese berghonden die daar waren! En dan heet je dus Best of Breed. Oftewel BOB. De eerste BOB van baasje en vrouwtje. Dus vrouwtje sprong direct in haar auto om naar de erering te kijken. Voor de eerste keer iemand van ons in de volwassen erering! Daar werd ik er niet meer uitgepikt door de keurmeester. Maar dat gaf niks. Baasje en vrouwtje waren toch heel trots op mij. Nog trotser dan ze elke dag al zijn. En nu noemen ze me Bob terwijl ik toch gewoon Raya heet.
4 februari 2012
Gisteren was mijn dan mijn echte eerste pak sneeuw! Het was geen super dik pak dus ik hoefde niet meteen als een dolle erdoorheen te rennen of spelen. Maar ik vond het wel raar. Ik leek wel een speurhond. Ik deed niks anders dan met mijn neus over de grond rondlopen. Het hele bos door.
En toen ik
daarmee klaar was ging ik de sneeuw eten. Happen. En nog meer happen. Happen happen. Happen happen happen! Ik werd gek van het happen. En daarna moest ik wel rennen. En bochten maken en dan slippen in de bocht. Leuk joh!
En Noor was er ook al enthousiast over dus die ging spelen. En op haar rug liggen rollen. Maar ik wilde spelen en dus ging ik rennen. En daarna ging zij weer rennen. We hadden dolle pret!
In dit filmpje zie je mij in de eerste sneeuw van mijn leven.
En vandaag was het een prachtige zonnige dag. Dus baasje en vrouwtje besloten dat we van de gelegenheid gebruik moesten maken om van de sneeuw te genieten en mooie foto's te maken. Dus dat deden we. We gingen naar Nationaal Park de Loonse en Drunense Duinen. Mooi dat het daar was! Ik heb mijn ogen uitgekeken. Ik hoefde nog steeds niet over-enthousiast gek te doen maar we hebben heerlijk gewandeld.
En daarna zijn we nog lekker wat gaan eten in een cafeetje. Ik had er nu meer moeite mee om te gaan zitten als Noor. Maar ja, eigenlijk was ik wel moe dus ging ik toch maar eens bij liggen. Het was een hele gezellig dag.
Hier is een filmpje van ons uitstapje te zien.
30 januari 2012
Het wordt dan toch eindelijk winter in Nederland. En vrouwtje heeft altijd gezegd dat we dan de vijver zouden laten leeglopen. Want we verwachten flinke vorst. En na vorst gaat het weer dooien en vrouwtje is veel te bang dat ik dan door het ijs zak. Dus nu is er nog maar een klein laagje water in. Nou ja, water? Het is drab. Want de vijver moet eens flink schoongemaakt worden (dus dat kan nu ook in de lente). Ik snap er niks van. Waar is toch al dat water naartoe? Ik ben toch eens op het dunne ijs gaan staan om het te onderzoeken en zakte prompt met mijn buik in de blubber.
En na dat ijs kwam er ook nog een beetje sneeuw. Eigenlijk niet genoeg om echt te weten wat het is. Maar toch wel genoeg om het heel vreemd te vinden aan mijn voetjes. Raar hoor.
29 januari 2012
Vandaag kwamen tante Marina en ome Aad op bezoek. Eigenlijk zijn ze mijn eerste baasje en vrouwtje. En nou, die ken ik nog wel hoor. En ze brachten mijn broertje Conan mee. Nadat mijn halfbroertje dus al eerder op bezoek was geweest kwam nu ook nog mijn hele broertje bij mij op bezoek. Dus ja, die moest ik ook de vijver laten zien. En mijn berg natuurlijk. Conan vond het ook leuk op de berg. Zo'n hoge berg heeft hij thuis niet hoor.
Maar het begint al aardig koud te worden dus we zijn ook heel veel binnen geweest. En daar moest ik natuurlijk uitgebreid knuffelen met tante Marina en ome Aad. Ik heb vroeger geleerd "kus kus". En ik weet nog precies wat dat woordje betekent. Dat heb ik uitgebreid gedemonstreerd.
14 januari 2012
Mijn reputatie als zeehond is inmiddels wel bekend. Ik ben dol op die vijver. Echt helemaal hoteldebotel. Ik kan er maar niet uit blijven. Maar.....nooit verder als mijn buik. Ik hou niet van zwemmen. Ik moet altijd vaste bodem onder mijn pootjes hebben. Happen in het water vind ik heerlijk. Dat maakt dan kolkjes en daar moet ik met mijn pootjes doorheen slaan.
En dan natuurlijk die waterplanten. Lekkere rotte wortelstokken en blaadjes. Heerlijk zacht en glibberig. Ik trek de hele vijver leeg. Baasje en vrouwtje moeten toch eens gaan bedenken wat ze nog met die vijver willen want ik maak er een puinhoop van. Maar dat water is wel mooi in de tuin. Dus het wordt tijd voor een soort van hondenzwemvijver. Dat wordt een leuk project voor de lente.
En dan kreeg ik ook nog bezoek. Familie nog wel. Floyd kwam op bezoek! Floyd is ook een zoon van mijn moeder toen die nog samen was met een andere man. Hij is dus mijn halfbroer. We lijken best veel op elkaar.
En natuurlijk moest ik ook de vijver aan Floyd laten zien. Die vond dat een beetje raar. Maar ik lokte hem er gewoon in. En sindsdien springt hij thuis ook in het water als hij ergens een plas ziet.
Floyd had niet zo goed in de gaten dat je bepaalde handelingen niet bij je zus verricht. Dus ik vond dat niet fijn. En als Floyd een beetje te wild werd dan vond ik dat ook niet zo leuk. Dan dook ik lekker weg. Of ik verschuilde me onder de veranda of bij vrouwtje. Maar Noor had dat al snel in de gaten. En die was toch zo lief voor mij! Echt mijn grote beschermster. Als Floyd de ruw met mij deed dan liet ze hem merken dat hij op moest hoepelen. Dan legde ze bijvoorbeeld haar poot op zijn rug.
En daar luisterde hij heel goed naar. Floyd begreep dat hij met Noor lekker wild kon spelen maar niet met mij. Dank je wel, lieve grote vriendin Noor!
8 januari 2012
We hebben bezoek gekregen uit Finland! Jukka kende ik al een beetje maar Sari nog niet. En ik vond ze heel erg lief. Maar ze bleven maar heel kort en we hebben niet echt heel veel leuke dingen kunnen doen samen. Maar dat gaat veranderen. Want ooit in de toekomst dan gaan we op vakantie naar Finland. In een hele grote auto. Noor heeft dat al eens gedaan en het was heel gezellig zegt ze.
En dan heb ik nog een rare gewoonte die je moet zien om te geloven. En gelukkig zijn er nu foto's van. Ik ga namelijk regelmatig op de vensterbank zitten. En nou zou je denken dat dit dus een grote vensterbank is maar dat is niet waar. Die vensterbank is 90 cm hoog, 74 cm breed en 18 cm diep. Ik lijk wel een circushondje! Met één grote sprong sta ik er op en ga ik zitten. En dan heb ik een heerlijk uitzicht op de carport en kan ik altijd zien of baasje en vrouwtje weggaan of thuis komen.
25 december 2011
En toen was het jaar zomaar bijna voorbij. Het jaar waarin ik geboren ben. En waarin baasje en vrouwtje de allerbeste keus gemaakt hebben in mijn leven (en ook in dat van hun). Ik mocht bij hen komen wonen! En bij mijn grote vriendin Noor natuurlijk.
Noor, die ik altijd zo mis als we elkaar soms een dag niet zien. Dan weet ik eigenlijk niet wie ik nou als eerste moet begroeten. Baasje en vrouwtje of Noor.
En ik ben hier zo gelukkig. Met baasje en vrouwtje, met Noor, met mijn buurhondjes waar ik zo heerlijk mee kan rennen en babbelen. Met mijn hele grote bos natuurlijk. Met die heerlijke vijver. En dat zand waar ik in kan graven. Die veranda waar je dan weer lekker op kunt liggen soezen.
Ja ik ben het gelukkigste hondje op de wereld. Het is dan ook geen wonder dat ik altijd zo'n blij en vrolijk hondje ben.
Daarom ga ik blij en gelukkig het nieuwe jaar in. En ik hoop dat 2012 nog leuker wordt dan 2011.
18 december 2011
Zomaar wat foto's van een slapende ikke.
Maar ik ben niet alleen lief als ik slaap hoor. Ik ben altijd lief. Maar als ik slaap kun je wel al een beetje zien wat voor prinsesje ik geworden ben. Ik vind inmiddels dat ik er ook toe doe. Dus ik neem heerlijk de belangrijkste en lekkerste plaats op de bank in. Maar ook mijn plekje onder het gordijn ben ik nog niet vergeten.
's Nachts moet ik tegenwoordig in de gang slapen. Dat komt omdat ik altijd rond zes uur wakker word. En dan ga ik eens door het huis zoeken om iets te vinden om mee te spelen. En op de een of andere manier is dat dan eigenlijk nooit iets wat oorspronkelijk als hondenspeelgoed gekocht is.
Dus nu slaap ik 's nachts in de gang. Tegen de deur van baasje en vrouwtje aan. En Noor moet in de huiskamer.
Verder hou ik tegenwoordig ook van duimen. Althans, zo noemt mijn vrouwtje dat. Noor heeft dat ook heel lang gedaan. Dat is dat je de hand van baasje of vrouwtje diep in je mond wil houden. En dan niet daarop happen maar er gewoon een beetje aan sabbelen. Dat is toch zo gezellig.
5 december 2011
Ik was het nog niet vergeten hoor. Maar toen ik een ukkie van 6 maanden was kwam Jukka uit Finland op bezoek. En nu hebben wij kadootjes gekregen uit Finland. Noor lag nogal dicht bij de kadootjes dus eerst durfde ik niet in de buurt te komen. Want ik dacht dat het eten was en dat vindt Noor belangrijk. Maar het was geen eten en dus kwam ik ook maar eens kijken.
Er zat speelgoed in! Dat zie ik wel zetten. Ik hou van spelen. En dan zet er nog een muismat in. Met een foto van mij van zo'n 3 maanden geleden. Wat ben ik dan toch alweer gegroeid zeg. Ik ken mezelf bijna niet meer terug.
28 november
Niks bijzonders. Maar vrouwtje is gewoon zo verliefd op mijn uiterlijk dat ik nu heb. Dat mooie lieve snoetje, die prachtige ogen en toch nog dat pluizige puppyhaar om mijn koppie wat mijn snoetje zo lekker breed maakt. Dus gelukkig kwam er op een regenachtige dag een mooie zonnestraal die ons bescheen. En we wilden graag poseren. Dit zijn een paar foto's uit deze serie. Zodat vrouwtje voor altijd kan zien hoe mooi ik was met (bijna) 9 maanden.
5 november 2011
Ik ben een smeerpoets! Mijn grootste hobby is om in de vijver te waden en daarna in het zwarte zand te graven. En Noor laat zich zelfs door mij aansteken. Die gaat nooit uit zichzelf het water in maar ik wel hoor! En dan eet ik de waterplanten op. Lekkere rotte planten. Baasje en vrouwtje hebben al lang de moed opgegeven om mij dat af te leren. Wat instinct is dat krijg je er toch niet uit. En als het niet goed voor me was dan zou ik al lang een keer ziek geweest zijn.
Hier is een filmpje van mijn vijver-avonturen.
En ik ben inmiddels een grote meid. Die kleine waterflesjes waar ik vroeger mee speelde zijn niet meer zo interessant. Ik pak nu de anderhalve liter flessen. En daar draai ik dan de dop van af en vervolgens maak ik ze plat met mijn kaken. En het maakt mij niet uit hoor, of er nog frisdrank in zit. Al zit hij nog half vol, als ik de kans krijg dan neem ik hem mee de bank op en draai de dop er af. Gelukkig voor mijn baasje en vrouwtje zijn ze er tot nu toe altijd nog op tijd bij geweest.
23 oktober 2011
Ik word steeds zelfstandiger en heb Noor niet meer altijd om me heen nodig. Soms ligt Noor gewoon lekker binnen op de bank en dan lig ik buiten op de stoel. Ook kan ik het inmiddels prima aan om zelf mijn buurjongen Aibo uit te dagen. Samen met Noor gaat dat nog veel beter. Want Aibo is verliefd op mij en wil mij beschermen. En dan gaat hij toch tekeer tegen Noor als zij te ruw met mij speelt. En dat gaat Noor dan extra doen natuurlijk. En als Noor er niet aan denkt dan daag ik het lekker uit.
Ik heb dan gewoon geen oren meer en luister nergens meer naar. Dan kunnen ze me roepen wat ze willen maar ik vlieg dan door het bos. Dus als het te gek moet dan moet ik naar binnen toe. En daar moeten ze dan ook al met de riem doen want op zo'n momenten lukt het gewoon echt niet om te luisteren.
Maar op de hondenschool lukt het wel heel goed.
Want daar heb ik vandaag examen gedaan. En natuurlijk was ik geslaagd. Met vlag en wimpel zelfs. Ik hoorde tot de top drie van mijn klas. Maar ik ben dan ook zo'n lief meisje. Eigenlijk luister ik altijd best goed. En zeker voor een Pyreneese berghond.
Dagboek van Pyreneese berghond Raya
Een hele lange diepe snee. Hij is wel 2cm lang en gaat door mijn voetzooltje helemaal diep tussen mijn tenen in.
Zo in mijn sas met Badedas
In het begin moest ik elke dag in de Badedas. Dat vond ik heerlijk. Dan stond ik lekker met mijn pootje in het warme schuim. En ik wilde perse niet dat er daarna met koud water gespoeld werd. Dat moest ook met warm water.
Met mijn stoere schoentjes aan
Maar nu mag ik niet meer in de Badedas. De wond zit op zich dicht maar blijft een beetje te lang broeien. Er zit namelijk nog geen velletje overheen en ziet er dus een beetje uit als rauw vlees. Dus nu mag ik echt niks meer om mijn pootje. Het moet aan de lucht genezen en baasje en vrouwtje moeten regelmatig mijn wondje deppen en er zalf op doen.
Ik ben toch zo'n makkelijke patient. Echt de makkelijkste die je je maar voor kan stellen. "Moet ik een sokje aan? Dan doe ik een sokje aan." "Moeten ze aan mijn pootje komen? Dan komen ze maar aan mijn pootje." "Mag ik niet buiten spelen? Dan ga ik toch gewoon op de bank liggen." "Moet ik een kap op? Dan doe ik toch gewoon een kap op."
Ik vind de kap niet zo fijn maar als het moet dan doe ik het gewoon.
Maar nu zijn we het wel beu hoor. Hopelijk geneest het nu echt binnen een week. Het is ook vooral Noor die echt een beetje depressief aan het worden is omdat ze niet met haar vriendinnetje kan spelen. Arme Noortje. En arme ik.
Maar wat een geweldige patient ben ik. Baasje en vrouwtje hebben al vaker gezegd dat ik zo'n ongelofelijk relaxed en makkelijk hondje ben en dat blijkt nu weer.
Dan is er nog een filmpje op internet gekomen. Het is van de JoHo-dag van de rasvereniging. Het duurt erg lang en ik loop er ook nog af en toe rondjes te lopen met ome Aad en baasje.
Maar het mooiste is toch wel dat op 0:45 minuten te zien is hoe ik heerlijk met mijn hoofd op mijn grote vriendin Noor lig te relaxen. Dat vindt vrouwtje zo snoezig. En op 1:51 minuten wordt door prof. Meutstege bekeken of ik Patella Luxatie heb. En dat heb ik niet. Mijn knietjes zijn helemaal op en top!
Hier is het filmpje van die dag.
Sinds we terug zijn van vakantie eet ik opeens weer heel erg goed. Wel blijf ik kieskeurig. Ik wil elke maaltijd iets anders. Dus een paar keer per week krijg ik Carnibest. En daar kan ik per dag wel anderhalve kilo van op. Zolang ik nog aan de dunne kant ben mag ik eten zoveel als ik wil.
Meestal eet ik dan eerst een halve bak leeg. En dan begin ik wat te dralen. Als ze me dan negeren eet ik nog eens wat. Vervolgens krijg ik dan een kauwsnack waar ik 20 minuten over doe. En daarna ga ik nog eens verder met de brokjes.
Knuffelen met vrouwtjeOok mogen we samen in de huiskamer als baasje en vrouwtje kort van huis gaan. Ze hebben wel wat spulletjes weggezet maar er slingert ook nog heel veel rond. En ook dat gaat goed. Ze hebben maar 1 keer een afgekloven kaars in ons mandje gevonden.
Vrouwtje drinkt haar eerste glas alcohol, champagne, om mijn wereldtitel te vieren!
En toen we thuis kwamen van vakantie bleek iemand onze poort versierd te hebben. Speciaal voor mij!
Is dit ook onderdeel van mijn veranderende gedrag? Of vond ik gewoon al die rottende stinkzooi lekker en vind ik dat heldere schone water niet interessant?
De tijd zal het leren.
We hebben het heerlijk gehad! Er waren schapen en geiten en ik heb mijn ogen uitgekeken.
Ik wilde steeds maar met die schapen spelen maar helaas hielden ze me goed vast aan mijn tuigje als we door de weide moesten lopen.
Hier zie je een filmpje van het pad door de schapenweide dat we elke keer moeten lopen naar de auto.
Gek doen met Noortje in de tuin
Maar vrouwtje had er al rekening mee gehouden en ik had een onderbroekje bij me. Normaal hoeft dat niet maar op vakantie moet ik op de slaapkamer slapen en ik hou er erg van om op bed te liggen.
Dus 's nachts moest ik een onderbroekje aan. En dat ging heel goed.
Bij die maffe Walliser geiten tijdens onze dagelijkse avondwandeling
Spelen met Noortje in de sneeuw Met zijn allen in een alpenweide
En ik ging haar maar uitdagen en voor haar dansen en rare bokkensprongen maken. En dan weer gingen we samen knuffelen. We waren echt heel lief voor elkaar.
Ik vind snelstromende beekjes nog leuker als een bisse
Zoveel sneeuw als ik nog nooit in mijn leven gezien heb. Ik moest er in spelen en rollen en happen. Heerlijk was het! Zeker op een wandeling die verder heel warm was. Wat een afkoeling!
Op het uitzichtpunt Stand
Op het uitzichtpunt Stand
Dus gingen ze experimenteren met slagroom en soep door mijn brokken. Maar ik ben niet gek. Ik pakte dan een brokje in mijn mond, sabbelde daar al het lekkers af en spuugde het dan op de grond.
Dus gingen ze mijn brokjes fijnhakken tot meel met een hamer. En dan deden ze er slagroom of soep door. Maar ik ben niet gek hoor. Dan kon ik de brokjes niet meer afsabbelen en at ik dus helemaal niks.
Met mijn vrouwtje
Hier zie je een filmpje van onze tuin en hoe heerlijk we het daar allemaal vinden.
En we kwamen aan bij een hotelletje waar nog veel meer hondjes waren. En daar gingen we slapen en de volgende dag gingen we naar een show. Maar dit was geen gewone show. Dit was de Wereldhondententoonstelling in Salzburg. Omdat het deze keer in Oostenrijk was en met een Tsjechische keurmeester waren er nu heel veel honden uit het oosten van Europa. Dat is nog eens wat anders. Daarom zijn we er ook naartoe gegaan. Om ook eens wat andere mensen te zien. Wat oude bekenden en ook wat digitale bekenden.
Lopen om plaats 1 en 2. De ringmeester heeft mijn beker al in zijn handen
Daarna ging de keurmeester nog naar de anderen toe dus toen dacht vrouwtje dat wij er misschien toch uit lagen. Maar dat was niet waar. De andere moesten de ring verlaten. We zaten dus bij de beste vier! Dat vonden we al geweldig. Toen moesten we weer rondjes lopen.
De nummers 1 t/m 4 van de jeugdklasse
Ik ben Jeugd Wereld Winner 2012!!!
Moe maar heel gelukkig De drie titels bij de dames: Trulli Wereld Winner, Tytti Veteranen
Wereld Winner en ik Jeugd Wereld Winner
Ik mocht dus ook nog de erering in. Dat was helaas niet zo goed georganiseerd dus we konden geen ererondje lopen. Dat was wel jammer maar het was toch een hele bijzonder belevenis om op een wereldtentoonstelling in de erering te staan.
Daar helemaal links achteraan in het hoekje sta ik in deze enorme erering
Ja daar zijn we! Op de grond en op het gigantische scherm.
Mijn oorkonde van de wereldtentoonstelling Terug op de hotelkamer hebben wij allemaal heerlijk geslapen.
Maar nu moeten we toch wel iets kwijt. Mijn mama heeft namelijk weer babies gekregen en daar mocht ik op bezoek.
De eerste keer waren ze nog heel klein en ging ik veilig op het logeerbed liggen om dat allemaal eens te bekijken. Ik vond de babies heel leuk maar was ook wel bang dat ik ze kapot zou maken.
Ik blijk helemaal in de wieg gelegd te zijn om moeder te worden. Oh hemeltje!
Ik blijk een geboren moeder te zijn
Ik blijk een geboren moeder te zijn
Maar het kleine pupje is eindelijk verdwenen, hoewel ik van mijn vrouwtje voor eeuwig een pupje had mogen blijven. Ik ben ook echt flink eigenwijs geworden. Veel eigenwijzer dan Noor vinden ze.
En hier op mijn eigen terrein ben ik inmiddels een echte tetterkont geworden. Het liefst ga ik op de hoge berg zitten of liggen (er loopt inmiddels een flink uitgesleten pad naar de top.) Van daaruit kan ik namelijk over de met rietmatten afgeschermde hekken naar de buren kijken. En daar lig ik dan regelmatig te blaffen naar mijn buurjongen Aibo.
En tijdens een wandeling doe ik steeds meer plasjes. Niet omdat ik zo nodig moet maar om te laten weten: "Raya was here". Dan plas ik mooi over plasjes van andere honden heen.
En dan is er nog iets heel erg speciaal aan mij. Vrouwtje heeft nog nooit een hondje gezien dat zoveel van kussens houdt. Ik ben wat dat betreft ook zeker echt een prinses. Ik ga niet zomaar met mijn hoofd op een kussen liggen. Nee, ik vlij mij in de kussens. Ik gebruik de kussens ook om zo lekker mogelijk te liggen. Het liefst stop ik mijn hoofd tussen een paar kussens in. We kunnen het gewoon maar het beste laten zien met foto's. Want vrouwtje knipt er wat op los. Ze vindt dat zo schattig.
En dan die eetgewoontes van mij. Ik lijk bijna wel een mensenkind. Ik loop de halve dag achter mijn baasje en vrouwtje aan voor iets lekkers, maar gewoon eten ho maar. Ik ben gewoon een enorme snoepkont geworden. Als het niet lekker genoeg is dan eet ik gewoon niks. Ach ja, een echte prinses moet op haar lijn letten natuurlijk.
En dan zijn er weer dagen dat ik enorme honger heb. Dan kan ik zo twee porties achter elkaar eten. In principe krijg ik gewoon twee keer per dag eten en als ik niks hoef dan pakken ze het weer weg.
Maar ja, als ik dat dan twee keer achter elkaar doe dan worden ze toch zenuwachtig en krijg ik er wat lekkers bij of tussendoor. En dat lekkers dat gaat er dan weer in als koek.
Of ze proberen het maar met een ander smaakje. Want dat is ook wel duidelijk: ik hou totaal niet van elke dag hetzelfde eten.
Ik ben nu dus ook officieel een mooi meisje. En ik ben ook al heel erg op weg om gewoon (volwassen) Nederlands kampioen te worden. Ik hoef nog maar drie-kwart punt. Maar dat kan pas als je 27 maanden oud bent. De Raad van Beheer gelooft er echt al heilig in. Want die hebben mij al twee keer tot Nederlands Kampioen verklaard. Dat is natuurlijk een foutje want ik ben nog veel te jong en ik heb nog niet eens een Nederlandse stamboom. Maar ik heb wel al twee keer het diploma daarvoor gekregen en de mededeling dat ik het Kampioenskruisje mag aanvragen.
Baasje en vrouwtje hopen natuurlijk wel dat ze een vooruitziende blik hebben daar.
Kennelijk zit dat een beetje in onze genen. Anderen zijn nog steeds grote vreetmonsters hoor. Maar we zijn wel allemaal even mooi en lief. Ik lijk heel erg veel op mijn zusje Jayda. Allebei van die ranke popjes. Maar Jayda is al "vrouw geworden" en ik nog niet. Ik merkte dat heus wel hoor. En toen ging ik dus op Jayda rijden. Vrouwtje wist niet wat ze zag. Haar kleine Raya-baby opeens zo'n raar gedrag. Ja vrouwtje, wen er maar aan, je kindje wordt langzaamaan toch echt een dame. En dat gedrag heb ik geleerd van Floyd en Noor, waar Noor een stukje over heeft geschreven in haar dagboek.
Op deze foto staan (bijna) al mijn broertjes en zusjes: V.l.n.r. Thjedda, Conan, Raya, Kai, Caine, Kosmo, Jayda. Alleen Kyrene ontbreekt.
We zijn gezellig met zijn allen wezen wandelen. Nou, dan vormen we een grote groep hoor. Want veel van ons hebben een Pyreneese berghond als huisgenootje dus dat was een grote witte bende daar.
Natuurlijk moesten wel nog allemaal op de groepsfoto. En daarna gingen we barbecueën. Nou ja, ik moest met Noor in de auto blijven. En dat vonden we helemaal niet erg. We waren zo moe van de indrukken dat we gewoon hebben liggen slapen in die auto. En daarna mochten we er natuurlijk toch wel een keertje uit.
We vinden het allemaal geweldig dat mama Marina en papa Aad zo'n verjaardagsfeestje organiseren. Dank je wel voor de gastvrijheid!!!
Met twee van mijn drie zusjes, v.l.n.r. Raya, Thjedda, Jayda
En ik ben al een grote meid geworden. Nog niet zo groot als mijn vriendin Noor maar dat scheelt niet meer zoveel. Op mijn eerste verjaardag ben ik 67cm hoog en weeg ik 35,5kg. Dat vindt vrouwtje wel wat te dun maar ik eet gewoon niet meer. Ja, snoepen dat doe ik wel graag. Maar zolang ik nog in de groei ben moet ik gezond eten zegt vrouwtje.
Ter gelegenheid van mijn verjaardag heeft mijn vrouwtje twee filmpjes gemaakt. Een met foto's en een met bewegende beelden.
Klik hier voor het filmpje met de foto's
Klik hier voor het filmpje met de video's
En ik ben inmiddels helemaal klaar met de puppybrokjes van Eukanuba. Altijd maar weer diezelfde brokken voor mijn neus, bah. En ik moet er toch veel van eten! Dat komt omdat ik heel veel buiten ben waar ik veel beweging heb. En dan is het ook nog heel erg koud dus kost het nog meer energie om warm te blijven. Maar het gevolg is dat ik zo'n grote bak voer krijg om tegenaan te hikken. Dan sta ik te zuchten en te draaien als ik het toch moet eten. En met name 's morgens eet ik regelmatig gewoon niks. Ik word nu wel een beetje verwend met pens er door of leverpastei. Want ik begin nu toch wel een beetje te dun te worden voor mijn leeftijd en dat is ook niet goed.
En het blijkt dat ik van afwisseling hou. Soms zetten ze me weer een bak met dagelijkse brokken voor waar ik mijn neus voor ophaal. Maar als ze dan een ander merk neerzetten dan smul ik daar meteen van. Totdat ik ook weer genoeg heb van dat merk. Gelukkig ben ik bijna 1 jaar oud. Dan hoef ik geen puppybrokjes meer en komt er meer ruimte voor afwisseling.
Af en toe krijgen we voor de afwisseling Carnibest. Nou, dat is altijd een feest. Daar hoef ik nooit over te aarzelen. Maar onlangs hebben we 30kg RopaDog gekregen in wel 15 verschillende smaken omdat andere mensen het uit wilde proberen bij hun hond maar die eet het niet. Dat is wel gezond maar veel honden lusten het niet. Vrouwtje vindt het wel veel te vet maar voor eventjes kan het wel. Ik moet toch een beetje aankomen. Er zitten ook bessen en kruiden in en dat ruikt en smaakt heel apart. En je moet er ook echt op kauwen. Veel meer dan op Carnibest. Noor, de vreetbuil eerste klas, lust het niet! Als die dit voorgeschoteld krijgt dan staat ze te aarzelen en tegen heug en meug te eten. Noor! Onze Noor die alles altijd in een minuut op eet. Die doet een kwartier over een paar honderd gram. Zo vies vindt ze het! Maar ik vind het juist lekker. Omdat we zoveel smaken hebben is het elke maaltijd ook anders. Alleen lam/paard vind ik niet zo lekker. Daar heb ik een beetje van laten staan. En als ik klaar ben dan komt Noor altijd kijken of ik iets overgelaten heb. En die at dat lam/paard toch gewoon op! Dus als ze het in haar eigen bakje krijgt dan vindt ze het ongelofelijk smerig. Maar als ze het van mij kan jatten dan weet ze niet hoe snel ze het op moet krijgen. Rare griet!
Ome Aad ging met mij rondjes lopen in de ring. En toen heb ik toch gewonnen! Ik heb gewonnen van alle Pyreneese berghonden die daar waren! En dan heet je dus Best of Breed. Oftewel BOB. De eerste BOB van baasje en vrouwtje. Dus vrouwtje sprong direct in haar auto om naar de erering te kijken. Voor de eerste keer iemand van ons in de volwassen erering! Daar werd ik er niet meer uitgepikt door de keurmeester. Maar dat gaf niks. Baasje en vrouwtje waren toch heel trots op mij. Nog trotser dan ze elke dag al zijn. En nu noemen ze me Bob terwijl ik toch gewoon Raya heet.
En toen ik daarmee klaar was ging ik de sneeuw eten. Happen. En nog meer happen. Happen happen. Happen happen happen! Ik werd gek van het happen. En daarna moest ik wel rennen. En bochten maken en dan slippen in de bocht. Leuk joh!
En Noor was er ook al enthousiast over dus die ging spelen. En op haar rug liggen rollen. Maar ik wilde spelen en dus ging ik rennen. En daarna ging zij weer rennen. We hadden dolle pret!
In dit filmpje zie je mij in de eerste sneeuw van mijn leven.
En vandaag was het een prachtige zonnige dag. Dus baasje en vrouwtje besloten dat we van de gelegenheid gebruik moesten maken om van de sneeuw te genieten en mooie foto's te maken. Dus dat deden we. We gingen naar Nationaal Park de Loonse en Drunense Duinen. Mooi dat het daar was! Ik heb mijn ogen uitgekeken. Ik hoefde nog steeds niet over-enthousiast gek te doen maar we hebben heerlijk gewandeld.
En daarna zijn we nog lekker wat gaan eten in een cafeetje. Ik had er nu meer moeite mee om te gaan zitten als Noor. Maar ja, eigenlijk was ik wel moe dus ging ik toch maar eens bij liggen. Het was een hele gezellig dag.
Hier is een filmpje van ons uitstapje te zien.
En na dat ijs kwam er ook nog een beetje sneeuw. Eigenlijk niet genoeg om echt te weten wat het is. Maar toch wel genoeg om het heel vreemd te vinden aan mijn voetjes. Raar hoor.
Maar het begint al aardig koud te worden dus we zijn ook heel veel binnen geweest. En daar moest ik natuurlijk uitgebreid knuffelen met tante Marina en ome Aad. Ik heb vroeger geleerd "kus kus". En ik weet nog precies wat dat woordje betekent. Dat heb ik uitgebreid gedemonstreerd.
En dan natuurlijk die waterplanten. Lekkere rotte wortelstokken en blaadjes. Heerlijk zacht en glibberig. Ik trek de hele vijver leeg. Baasje en vrouwtje moeten toch eens gaan bedenken wat ze nog met die vijver willen want ik maak er een puinhoop van. Maar dat water is wel mooi in de tuin. Dus het wordt tijd voor een soort van hondenzwemvijver. Dat wordt een leuk project voor de lente.
En dan kreeg ik ook nog bezoek. Familie nog wel. Floyd kwam op bezoek! Floyd is ook een zoon van mijn moeder toen die nog samen was met een andere man. Hij is dus mijn halfbroer. We lijken best veel op elkaar.
En natuurlijk moest ik ook de vijver aan Floyd laten zien. Die vond dat een beetje raar. Maar ik lokte hem er gewoon in. En sindsdien springt hij thuis ook in het water als hij ergens een plas ziet.
Floyd had niet zo goed in de gaten dat je bepaalde handelingen niet bij je zus verricht. Dus ik vond dat niet fijn. En als Floyd een beetje te wild werd dan vond ik dat ook niet zo leuk. Dan dook ik lekker weg. Of ik verschuilde me onder de veranda of bij vrouwtje. Maar Noor had dat al snel in de gaten. En die was toch zo lief voor mij! Echt mijn grote beschermster. Als Floyd de ruw met mij deed dan liet ze hem merken dat hij op moest hoepelen. Dan legde ze bijvoorbeeld haar poot op zijn rug.
En daar luisterde hij heel goed naar. Floyd begreep dat hij met Noor lekker wild kon spelen maar niet met mij. Dank je wel, lieve grote vriendin Noor!
En dan heb ik nog een rare gewoonte die je moet zien om te geloven. En gelukkig zijn er nu foto's van. Ik ga namelijk regelmatig op de vensterbank zitten. En nou zou je denken dat dit dus een grote vensterbank is maar dat is niet waar. Die vensterbank is 90 cm hoog, 74 cm breed en 18 cm diep. Ik lijk wel een circushondje! Met één grote sprong sta ik er op en ga ik zitten. En dan heb ik een heerlijk uitzicht op de carport en kan ik altijd zien of baasje en vrouwtje weggaan of thuis komen.
Noor, die ik altijd zo mis als we elkaar soms een dag niet zien. Dan weet ik eigenlijk niet wie ik nou als eerste moet begroeten. Baasje en vrouwtje of Noor.
En ik ben hier zo gelukkig. Met baasje en vrouwtje, met Noor, met mijn buurhondjes waar ik zo heerlijk mee kan rennen en babbelen. Met mijn hele grote bos natuurlijk. Met die heerlijke vijver. En dat zand waar ik in kan graven. Die veranda waar je dan weer lekker op kunt liggen soezen.
Ja ik ben het gelukkigste hondje op de wereld. Het is dan ook geen wonder dat ik altijd zo'n blij en vrolijk hondje ben.
Daarom ga ik blij en gelukkig het nieuwe jaar in. En ik hoop dat 2012 nog leuker wordt dan 2011.
's Nachts moet ik tegenwoordig in de gang slapen. Dat komt omdat ik altijd rond zes uur wakker word. En dan ga ik eens door het huis zoeken om iets te vinden om mee te spelen. En op de een of andere manier is dat dan eigenlijk nooit iets wat oorspronkelijk als hondenspeelgoed gekocht is.
Dus nu slaap ik 's nachts in de gang. Tegen de deur van baasje en vrouwtje aan. En Noor moet in de huiskamer.
Verder hou ik tegenwoordig ook van duimen. Althans, zo noemt mijn vrouwtje dat. Noor heeft dat ook heel lang gedaan. Dat is dat je de hand van baasje of vrouwtje diep in je mond wil houden. En dan niet daarop happen maar er gewoon een beetje aan sabbelen. Dat is toch zo gezellig.
Ik was het nog niet vergeten hoor. Maar toen ik een ukkie van 6 maanden was kwam Jukka uit Finland op bezoek. En nu hebben wij kadootjes gekregen uit Finland. Noor lag nogal dicht bij de kadootjes dus eerst durfde ik niet in de buurt te komen. Want ik dacht dat het eten was en dat vindt Noor belangrijk. Maar het was geen eten en dus kwam ik ook maar eens kijken. Er zat speelgoed in! Dat zie ik wel zetten. Ik hou van spelen. En dan zet er nog een muismat in. Met een foto van mij van zo'n 3 maanden geleden. Wat ben ik dan toch alweer gegroeid zeg. Ik ken mezelf bijna niet meer terug.
Hier is een filmpje van mijn vijver-avonturen.
En ik ben inmiddels een grote meid. Die kleine waterflesjes waar ik vroeger mee speelde zijn niet meer zo interessant. Ik pak nu de anderhalve liter flessen. En daar draai ik dan de dop van af en vervolgens maak ik ze plat met mijn kaken. En het maakt mij niet uit hoor, of er nog frisdrank in zit. Al zit hij nog half vol, als ik de kans krijg dan neem ik hem mee de bank op en draai de dop er af. Gelukkig voor mijn baasje en vrouwtje zijn ze er tot nu toe altijd nog op tijd bij geweest.
Ik heb dan gewoon geen oren meer en luister nergens meer naar. Dan kunnen ze me roepen wat ze willen maar ik vlieg dan door het bos. Dus als het te gek moet dan moet ik naar binnen toe. En daar moeten ze dan ook al met de riem doen want op zo'n momenten lukt het gewoon echt niet om te luisteren.
Maar op de hondenschool lukt het wel heel goed. Want daar heb ik vandaag examen gedaan. En natuurlijk was ik geslaagd. Met vlag en wimpel zelfs. Ik hoorde tot de top drie van mijn klas. Maar ik ben dan ook zo'n lief meisje. Eigenlijk luister ik altijd best goed. En zeker voor een Pyreneese berghond.
