Nadat we met Noor en haar OCD al heel wat hadden meegemaakt op het gebied van (gebrek aan) gezond fokbeleid kwamen met Raya (helaas) nog verder tot de kern van wat het probleem is. Althans, dat is mijn mening.
En ook nu heb ik besloten om het verhaal van Raya bekend te maken. Want in mijn ogen is er fundamenteel iets mis met het fokbeleid van rashonden in Nederland maar ook in andere landen.
Geen wonder dat ik ooit te horen kreeg dat na al die jaren van röntgenen er nog steeds net zoveel honden met HD zijn. Dat verbaast mij niks, want met röntgenen alleen kom je er niet. Er dient ook nog een gezond fokbeleid gevolgd te worden. Er mag nog steeds volgens de regels van de Raad van Beheer gefokt worden met HD. O.a. bij de Nederlandse en Belgische rasvereniging voor Pyreneese berghonden mag gefokt worden met honden met HD-C.
En bij Raya kwam ik tot de conclusie dat zelfs de officiële certificering niet deugd. En ik vraag mij af of Raya de enige is waarbij de uitslag veel te positief is. Net zoals Noor destijds de enige was met OCD?
Als er met honden met HD-C gefokt mag worden en als honden met HD-A gewoon HD hebben, wat is dan de toekomst van de rashond?
En dan heb ik het nog niet over het feit dat er helemaal geen, vanuit de Raad van Beheer gestimuleerd en gefaciliteerd, fokbeleid is op OCD aan alle gewrichten behalve de elleboog (waar OCD binnen het ED fokbeleid valt.)
Een hond met HD en een HD-A certificaat van de Raad van Beheer
In maart 2013 liep Raya af en toe mank met haar rechterachterpoot. Zij vertoonde de typische opstartverschijnselen na rust, van een hond met artritis. Wij maakten ons in eerste instantie nog geen zorgen omdat het ook weer over ging. We dachten dat ze zich verstapt had of iets dergelijks want Raya is een enorme wildebras. Maar omdat Raya's nestzusje op dat moment dezelfde verschijnselen bleek te hebben en aan de hand van door haar eigen dierenarts gemaakte röntgenfoto's HD was vastgesteld, besloten wij om Raya met spoed officieel te laten röntgenen. Officieel en op alle gewrichten omdat ik van mening ben dat ook pupkopers een eigen verantwoordelijkheid hebben in het bijdragen aan een gezond fokbeleid en daar hoort een database bij van de gezondheidsresultaten van alle pups.
Wij gingen dus naar een dierenarts die door fokkers wordt geconsulteerd voor het maken van de officiële röntgenfoto's.
Direct na het maken van de heupfoto roept deze, in röntgenfoto's gespecialiseerde, dierenarts die ik ook van de klachten van Raya vertelde, vanuit de röntgenkamer: "Dit is HD-A. Perfecte heupen. Beter kan niet."
Na een paar weken kwam de uitslag van de Raad van Beheer binnen. Raya was ED vrij en had HD-A zonder botafwijking, maar onvoldoende aansluiting en een Norbergwaarde van 26.
Vooral de slechte Norbergwaarde verbaasde me enorm (waarover later meer in mijn brief aan de Raad van Beheer) maar mijn zorgen daarover werden weggewuifd. Norbergwaarde zou geen waarde hebben. Alleen HD-A was belangrijk.
Raya was nu officieel HD-A, ED-vrij, OCD-vrij en PL-vrij.
Maar het mank lopen bleef aanhouden. Meestal alleen 's avonds. Soms een klein beetje. Soms kon ze niet op haar poot staan. En dan na een dag of drie was het over en kon het weer een maand weg zijn. Een enkele keer hield het manklopen de hele dag aan. Maar nooit was het genoeg om het aan onze dierenarts te kunnen laten zien. En bovendien, Raya had HD-A dus het kon in ieder geval geen HD zijn.
Maar omdat het maar aan bleef houden heb ik haar uiteindelijk toch laten onderzoeken door onze dierenarts ook al waren er op dat moment geen verschijnselen. Hij stuurde ons door naar de specialist. Dezelfde kliniek waar Noor geweest is: Specialisten Dierenkliniek Binnenhof in Almkerk. Dit hadden we veel eerder moeten doen maar dat is achteraf praten.
Deze orthopedische specialisten zijn ontzettend goed in hun vak en de specialist constateerde direct manklopen bij Raya waar wij dat nog niet eens zagen. Maar ook het langzaam omhoog heisen nadat ze op de grond had gelegen. Het enigszins scheef gaan zitten. Mank lopen in stap. Wiebelen op haar poten. Allemaal van dat soort dingen die ons niet waren opgevallen.
En bij het lichamelijk onderzoek constateerde ze o.a. dat ze de heup van Raya te ver uit de kom kon bewegen en dat haar knie die teveel speling heeft.
Het röntgenonderzoek aan alle gewrichten bevestigde dat Raya HD heeft en artrose aan meerdere gewrichten.
Nu hadden wij dus een hond met HD en een HD-A certificaat van de Raad van Beheer. Ik was daarover super verbaasd en vooral verontwaardigd en bezorgd om wat dit betekent voor de gezondheid van rashonden in Nederland.
Ik kreeg vanuit de hondenwereld te horen dat dit nooit voorkwam. "Een te lage HD beoordeling komt regelmatig voor", zo werd mij verteld, "maar een te hoge nooit." Waarop ik dacht: "Is dat zo? Hoe groot is de kans dat het de ene kant uit regelmatig voorkomt maar de andere kant uit nooit? Of houdt men liever zijn mond als een
beoordeling te hoog uitvalt?"
Maar ik ben niet geïnteresseerd in een geflatteerde uitslag maar alleen in de waarheid.
En dus schreef ik een brief aan de Raad van Beheer.
Daarvoor ging ik eerst zoeken op de website van de Raad van Beheer. Tot mijn grote verbazing kwam ik er achter dat het reglement niet voorziet in het verlagen van de HD beoordeling. Alleen als een beoordeling hoger uitvalt dan krijg je je geld voor de herbeoordeling terug. Er wordt kennelijk niet van uitgegaan dat iemand vraagt om een verlaging van de HD beoordeling. Geen wonder dat dit (zogenaamd?) nooit voorkomt.
Ik citeer de website van de Raad van Beheer:
Herbeoordeling
Als u het niet eens bent met het beoordelings resultaat dan kunt u binnen 6 weken na registratie datum (deze vind u op het certificaat), schriftelijk een herbeoordeling aanvragen. Dit kan ook per e-mail via het adres: beoordelingen@raadvanbeheer.nl. De kosten van de herbeoordeling zijn vastgelegd in het tarievenbesluit.
Zodra wij uw betaling binnen hebben, zal de foto aan een onafhankelijke deskundige worden voorgelegd. Procedureel is vastgelegd dat de herbeoordeling plaats vindt op basis van de set röntgenfoto's die reeds bij de afdeling GGW aanwezig is.
Voor de goede orde moeten wij u erop wijzen dat de beoordeling en interpretatie van röntgenfoto's veterinair een specifieke taak is. De Raad van Beheer, afdeling GGW, vraagt daarom het oordeel van een onafhankelijke radioloog, die ingeschreven staat in het specialistenregister van de KNMvD en die geen deel uitmaakt van het GGW-panel.
De afdeling GGW zal de bezwaarprocedure coördineren. Zij zal er zorg voor dragen dat de foto van uw hond aan de deskundige worden voorgelegd.
Wij moeten u erop wijzen dat de afdeling GGW de uitslag van de deskundige, ongeacht het resultaat, in haar registratie zal opnemen. Bij een gewijzigde uitslag krijgt u naast een schriftelijke bevestiging van de uitslag van de herkeuring tevens een nieuw certificaat thuisgestuurd.
Indien mocht blijken dat de uitslag beter uitvalt ten aanzien van de Nederlandse eindbeoordeling (HD A, HD B, HD C, HD D en HD E) dan zal het geldende tarief (-/- € 14,00 administratiekosten) aan u worden teruggestort.
Op 26 maart 2014 schreef ik dan ook de volgende brief aan de Raad van Beheer:
Geachte heer/mevrouw,
Op 29-03-2013 heb ik röntgenfoto’s van o.a. de heupen laten maken van onze Pyreneese berghond MacThree’s Khuddleigh, NHSB 2875804. Deze zijn opgestuurd naar de Raad van Beheer.
Op 16-04-2013 is een certificaat (HD 113558) afgegeven met HD-A, Norbergwaarde 26 en Botafwijkingen 0.
Op het moment van röntgenen vertoonde deze hond klachten in de achterhand. (Rechtsachter)
De klachten bleven in de daaropvolgende maanden terugkomen en uiteindelijk zijn we op
12-02-2014 naar een specialistische dierenkliniek in Almkerk gegaan.
Hier werd bij deze hond, na onderzoek en röntgenfoto’s, HD geconstateerd.
De uitslag HD-A, ondanks de lage Norbergwaarde, is er een belangrijke oorzaak van geweest waarom wij zo lang gewacht hebben met het consulteren van een orthopedisch specialist.
Ik maak mij zorgen over een dergelijke geflatteerde uitslag van de röntgenfoto’s aangezien uw officiële uitslagen de basis zijn voor een gezond fokbeleid.
Ik wil dan ook graag van u weten hoe het heeft kunnen gebeuren dat op basis van deze röntgenfoto’s, wel een Norbergwaarde van 26 is vastgesteld maar geen HD. Deze hond had op dat moment immers al HD klachten.
Bovendien lees ik op uw website: “Bij een normaal heupgewricht is de Norbergwaarde minstens 15, de som van de Norbergwaarden van beide heupen derhalve minstens 30. Honden met een te lage Norbergwaarde hebben dus ondiepe heupkommen en/of een slechte aansluiting van de gewrichtsdelen. Deze honden zullen dus een minder gunstige HD-beoordeling krijgen.”
Indien ook u reden ziet om deze uitslag te herzien dan ontvang ik graag een nieuw certificaat.
Dank u wel.
Met vriendelijke groet,
Maud Koenders
Helaas had ik een maand later nog helemaal geen reactie ontvangen en heb dan ook een herinnering gestuurd. Deze is verstuurd op maandag 28 april 2014 en moet dus op dinsdag bij hen binnen zijn gekomen. Twee dagen later, op donderdag, werd aan mij een handgeschreven briefje zonder datum gestuurd, waarop stond dat de Norbergwaarde opnieuw gemeten was en verhoogd naar 35. Onze Raya, met HD en dit was bekend middels mijn brief bij de Raad van Beheer, kreeg nu dus een nieuw certificaat met dezelfde datum als het oude, met HD-A en Norbergwaarde 35! Er is naar ik aanneem geen bezwaarprocedure gestart. Ik heb geen herbeoordeling hoeven te betalen. De foto is niet opnieuw voorgelegd. Iemand heeft alleen de heupfoto opnieuw opgemeten en kwam op een Norbergwaarde van 35 uit in plaats van 26.
Ik was compleet verbijsterd en kan deze werkwijze niet bevatten.
Na het vergelijken van de röntgenfoto's die voor de Raad van Beheer gemaakt zijn en die van de specialist blijkt dat bij de eerste officiële röntgenfoto's de heupen zo ver mogelijk in de kom geduwd zijn. De specialist maakt foto's in normale stand en ook nog in een stand waarbij de heupen zover mogelijk uit de kom worden geduwd. En bij Raya kan die te ver uit de kom gaan.
Ik heb mij laten vertellen dat men in Amerika dan ook is afgestapt van de in Nederland gebruikelijke manier van HD beoordelen.
In Amerika gebruikt men de PennHip methode. De PennHip methode richt zich op het meten van de heuplaxiteit op jonge leeftijd (vanaf 16 weken) en geeft een voorspellende waarde met 85-95% accuraatheid op het ontstaan van HD op latere leeftijd.
Het onderzoek bestaat uit een neutrale opname van de heupen in gestrekte toestand (zoals in het traditionele onderzoek zou moeten zijn), dan een opname waarbij de kop maximaal in de kom wordt gedrukt en tenslotte een opname waarbij de kop maximaal uit de kom wordt gedrukt. De laatste twee opnamen worden met elkaar vergeleken en op basis daarvan wordt er een distractie-index berekend. Die distractie-index is dus een goede maat voor de kans op het ontstaan van HD op latere leeftijd. Dieren met een lage DI hebben een kleinere kans op HD dan dieren met een hogere DI. De DI is een getal tussen 0 en 1, waarbij 0 zeer strakke heupen betekent en 1 staat voor een erg los heupgewricht.
FLEXADIN ADVANCED
Raya krijgt op dit moment Flexadin Advanced. Dit middel vertelt als het ware aan het lichaam dat artrose "normaal" is en dat het er niet op hoeft te reageren met een ontsteking. De ontsteking is wat de pijn veroorzaakt. Dit middel heeft een inwerktijd van 1 tot 2 maanden nodig maar bij Raya werkt het sindsdien fantastisch tegen de kreupelheid en stijfheid ten gevolge van artritis. Het gaat sinds we daarmee begonnen zijn duidelijk veel beter met Raya. We zijn hier ontzettend blij mee. Helaas heeft het bij Raya geen
effect op het gewrichtskapsel in de heup en staat zij nog steeds niet toe dat haar heupgewricht naar achteren wordt bewogen.
Daarnaast hebben we een aantal maatregelen getroffen op ons terrein en in levensstijl waardoor Raya zich nog steeds vrolijk en vrij kan bewegen maar wel een beetje gezonder.
